Interesy ze znajomymi, temat rzeka... do której najlepiej nie wchodzić ;)
Mam znajomego, nazwijmy go na potrzeby tej historii Zbyszek. Zbyszek jakiś czas temu zaczął własną działalność, w branży dość drogiej i takiej, że jak ktoś potrzebuje takiej usługi, to potrzebuje, bo na własną rękę nie da się tego załatwić.
Zbyszek znajomym zawsze szedł na rękę i naprawdę działał "po kosztach", wiem z własnego doświadczenia.
Ale też przeżył wysyp "znajomych", co to sobie przypomnieli o tej znajomości, jak potrzebowali usług Zbyszka. Był i kumpel z przedszkola, i "znajoma", co to jej ciotka i matka Zbyszka do jednej podstawówki chodziły, ale hitem okazał się "szwagier Piotrusia".
Z opowieści Zbyszka wynika, że skontaktował się z nim gość, i od razu, bardzo familiarnym tonem, tłumaczy, że "ja od Piotrusia, pamiętasz chyba Piotrusia?" (no Zbyszek ni ch*ja, nie pamiętał), "Piotruś chodził z Tobą do jednej szkoły, dwie klasy wyżej, no i miał siostrę, i ona wyszła za mąż i jej mąż ma brata i to właśnie ja, szwagier Piotrusia jestem".
Po wytłumaczeniu tej jakże prostej relacji wyjaśnił, co potrzebuje i zaczął nawijkę, jak to teraz ciężko wszystkim, oj ciężko, i że trzeba się wspierać, znajomi powinni się wspierać, prawda?
Zbyszka zirytował ten przymilno-roszczeniowy ton "szwagra", i postanowił go... troszkę strollować.
Zatem ochoczo przytaknął, że tak, czasy ciężkie, znajomi powinni się wspierać, ba! jacy znajomi, wręcz przyjaciele, bo kto, jak nie przyjaciel?! I dodał, że cieszy się i naprawdę docenia, że "szwagier" podchodzi do tego właśnie w ten sposób. Po czym podał normalną cenę za usługę, której potrzebował "szwagier", i zapytał, to ile w górę idziemy? Bo wiadomo, znajomi powinni się wspierać, no ale tak konkretniej, to jak bardzo "szwagier" chciałby go wesprzeć?
"Szwagier Piotrusia" tymczasem strzelił przysłowiowego karpia, wymamrotał coś, że "musi skonsultować" i tyle go Zbyszku widział... i nici z tak wspaniale zapowiadającej się "przyjaźni"...
znajomi biznes
"Daj kurze grzędę to wyżej siędę" Co do roszczeniowości.Moja kumpela razem z mężem ma firmę. Bardzo dobrze prosperuje więc rodzina mysli że cóż szkodzi jej pomóc temu i owemu.Przyjechała do nich w odwiedziny kuzynka. Po wypiciu kawy i po rozglądnięciu się dookoła wyłuszczyła sprawę. Rodzina ma sobie pomagać a ona chce studiować. Więc oni udostępnią jej jeden pokój do zamieszkania i będą opłacać jej studia. Po załapaniu karpika kumpela spokojnie odparła że cieszy się z takiej postawy rodziny więc ona jej pomoże ale że wzięła kredyt hipoteczny na ten dom i ma do spłacania co miesiąc koło trzech tysięcy. Więc liczy że kuzynka połowę kredytu bedzie razem z nią spłacać bo rodzina musi się wspierać. Kuzynce odechciało sie studiowania.
Odpowiedz@Balbina: Przeraża mnie, że ludzie wpadają na takie pomysły i bez zażenowania żądają ich spełnienia.
OdpowiedzTo wcale nie jest piekielne. To jest wspaniałe!
OdpowiedzA to akurat norma. Jestem programistą, więc z przyjemnością zarwę wieczór dochodząc czemu siostrze kolegi z liceum Windows tak mówi :P
OdpowiedzI Zbyszek, i kuzynka przepięknie rozegrali sprawę. Szczerze zazdroszczę takiego opanowania i zakończenia tak pięknie rozwijającej się znajomości i więzów rodzinnych.
OdpowiedzBywa i w drugą stronę... moja matka wymieniała kiedyś okna, a że jakiś tam daleki siostrzeniec (nie syn siostry, tylko syn kuzynki ojca) ma firmę, co się tym zajmuje, a utrzymują zawsze bliskie kontakty, to stwierdziła, że woli im dać zarobić niż obcemu. I rzeczywiście dała, bo policzył jej grubo więcej niż normalnie by zapłaciła :D, bo wiedział, że moja matka się nie będzie kłócić, żeby nie psuć relacji. Jej wina, że w ogóle nie spytała o wycenę, no ale spodziewała się rynkowej ceny. Takie to interesy z rodziną.
Odpowiedz