Dawno temu, w studenckich czasach, izba przyjęć dużego szpitala pediatrycznego. Akurat były pustki, dwójka dzieci z biegunką obrobiona, w związku z tym cała ekipa (starszy chirurg, pielęgniarka, lekarka na stażu i ja) wesoło sobie rozmawia.
Konwersację przerywa pojawienie się pacjenta. Do gabinetu wchodzi pan w średnim wieku w eleganckim garniturze z może ośmioletnim chłopcem. Ale żebyście go widzieli: dzieciak miał długie złociste włosy, które przelewały się jak u modelki z reklamy szamponu. Chirurg pełna profeska, wita się, sadza młodego i zapytuje, co się stało.
- Syn się przewrócił, boję się, że może mieć wstrząśnienie mózgu. A słyszałem, że w tym szpitalu jest najlepsza chirurgia w Warszawie, powiedział mi tak mój dobry przyjaciel, profesor XXX.
- Rozumiem. Kiedy uraz miał miejsce i w jakich okolicznościach?
- Cztery godziny temu. Syn grał w piłkę nożną, przewrócił się i uderzył głową w ziemię.
- Był potem jakiś ból głowy? Syn stracił przytomność?
- Oczywiście, że nie, przecież wożę go na porządne boisko, tam jest najlepszej jakości murawa, miękka.
Już w tym momencie widać, że koleś jest lewy. Dziecko, kompletnie nieprzejęte, siedzi na leżance i zarzuca grzywą.
- Co potem się z synem działo?
- No jak to co, dograł mecz do końca, a potem pojechaliśmy na sushi (zapewne najlepsze :P ).
Chirurg bada 100% zdrowego dzieciaka, ale jeszcze na koniec głosem pozbawionym złudzeń dopytuje:
- A może chociaż jakieś nudności były, wymioty?
Ojciec, po chwili intensywnego namysłu, z absolutną powagą:
- Nie, ale sushi nie smakowało mu tak, jak zwykle.
Sprawa ewidentnie wymagała pilnej interwencji chirurgicznej. :D
słuzba_zdrowia
Niektórzy niestety tak mają I blokują ewentualną kolejkę :/
Odpowiedz@lotos5: Historia jest sprzed czasów SORów i kwalifikacji pacjentów w systemie triage, ale jest wyraźnie napisane, że były pustki. To po pierwsze. Po drugie obecnie w w/w systemie nie ma opcji, żeby pacjent, który potrzebuje pilnej pomocy czekał na nią dłużej niż to konieczne, nie istnieje coś takiego jak kolejka w postaci kolejności przyjścia na SOR, "dawnych" IP. Poza tym, nawet jeżeli facet był przewrażliwiony to lepiej przyjść jeden raz za dużo niż raz za mało. Istnieje powiedzenie w kontaktach z pacjentem pediatrycznym- "nie uważaj rodzica za histeryka, bo to on najlepiej zna swoje dziecko". Ojciec zauważył zmianę zachowania- poszedł do lekarza, nie ma rentgena w oczach. Poza tym, autor zwrócił uwagę na ogólne zachowanie ojca, które było bardziej zabawne niż piekielne.
Odpowiedz