Wspominki z uniwersytetu.
Byłem na tym niezręcznym etapie edukacji, że zajęć już nie miałem, egzaminów też nie, ale rok akademicki się jeszcze nie skończył, karta studencka (służąca zarówno do identyfikacji, przyznawania mi zniżek w autobusach, a także co ważne - otwierania bramek w każdym budynku uniwersytetu, w tym biblioteki) nadal aktywna.
Zadzwoniła do mnie przyjaciółka i poprosiła o wydrukowanie kilku bardzo ważnych dokumentów potrzebnych jej na już zaraz. Obiecałem pomoc i ruszyłem do biblioteki (bliżej nie było żadnej prywatnej drukarni ani znajomego z drukarką).
Jako że zajęcia już się skończyły - najzwyczajniej w świecie i z mojej winy zapomniałem schować do kieszeni tej karty.
Doszedłem już do biblioteki i oczywiście przy bramkach przykra niespodzianka.
Spróbowałem więc dyplomatycznego rozwiązania. Zapytałem "odźwiernego" (pracownika biurka przy bramkach) czy może mnie wpuścić, bo zapomniałem karty studenckiej. Potwierdzić dane mogę innymi dokumentami, ładnie proszę.
- Niestety nie, musisz przyjść ze swoją kartą.
Ja - (kolejne, nieskuteczne prośby).
- Niestety, nie mogę ci otworzyć bramek jeśli nie masz karty.
Jako, że dokumenty musiałem koniecznie wydrukować, wróciłem do domu i znów do biblioteki.
Wszedłem, wydrukowałem.
W bibliotece, w pokoju "wypoczynkowym" spotkałem kilku znajomych, z czego tylko jeden był studentem naszego uniwersytetu, a co za tym idzie - mieli jedną kartę na 5 osób.
Poszedłem zapytać pana odźwiernego o to jakim cudem oni weszli a ja nie mogłem.
Odpowiedź?
- Bo ja mogę wpuścić nie-studentów do środka, tylko trzeba mi się podpisać w takiej księdze gości.
- To dlaczego ja nie mogłem się po prostu tam wpisać?
- Tak to jest ustalone, że tylko nie-studenci mogą się tam wpisać. Student musi mieć kartę.
Takie rzeczy nie tylko w Polsce, uprzedzając komentarze :)
uczelnia
To akurat brzmi trochę jak Niemcy szczerze mówiąc. Przepisów jakby trochę mniej ale jak już są to się ich przestrzega... nawet jeśli są kretyńskie. :)
Odpowiedz