Świeżo po nocnym dyżurze. Jestem pielęgniarką, pracuję na Intensywnej Terapii w Anglii.
Zeszła noc to piekło i szatani, dwoje pacjentów - niemalże równocześnie - miało zatrzymanie akcji serca, więc naprawdę było niewesoło. Szczęście w nieszczęściu, że w łóżkach tuż obok siebie, więc 'lotni' mieli łatwiej, a i nam jakoś raźniej się pracowało...
Niestety ratowanie życia ma to do siebie, że jest głośne... maszyny pipczą i alarmują, ludzie pokrzykują do siebie komendy, ogólnie zorganizowany chaos...
I niestety, na moim oddziale wolno rodzinom pacjentów 'szczególnie źle rokujących' zostać z pacjentem na oddziale (tylko 1 osobie...)
I - jak łatwo przewidzieć - właśnie żona takiego pacjenta, który /nota bene/ dwie noce wcześniej dostarczył nam takich samych rozrywek - przyszła nas upomnieć żebyśmy ciszej byli, bo ONA spać nie może... pacjentowi wsio rybka, bo w śpiączce...
Kocham mojego głównego anestezjologa, który krótko i po żołniersku kazał jej się, khem... oddalić... a na krzyki o skargę pokazał międzynarodowy znak pokoju środkowym palcem :)
Teraz to tylko spać się chce.... Dobranoc :D :zzzz
słuzba_zdrowia
Następna gwiazda, której się wydaje, że świat krązy wokół niej.
OdpowiedzZmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 17 sierpnia 2017 o 10:55
@CatGirl: Żądanie by być ciszej gdy ratuje się czyjeś życie to już nie poziom gwiazdy a supermasywnej czarnej dziury.
OdpowiedzI paniusia dalej się tam "panoszy"? Nie przyszła następnego dnia przeprosić ani nic?
Odpowiedz@Gettor: Jeżeli ktoś jest na tyle bezmózgim jełopem by mieć pretensje o hałas podczas reanimacji to chyba nie ma co liczyć na jakąkolwiek skruchę.
Odpowiedz@Gettor: to było zeszłej nocy, jeszcze nie wróciłam na dyżur żeby się dowiedzieć...
OdpowiedzNiechcący dałam "słabe", ale to mega piekielne. Siły i cierpliwości życzę. :)
OdpowiedzByło jej odpowiedzieć, że następnym razem jej męża będzie ratować jak najciszej...
Odpowiedz