Dla mnie jest to piekielne.
Mam dość sporą kolekcję gier planszowych i karcianych. Takich dla dzieciaków/imprezowych po bardziej skomplikowane.
Na święta przywiozłam kilka gier, tak żeby pograć z bratem (11 lat), wzięłam raczej gry "edukacyjne", ażeby młody się czegoś nauczył.
Przyjechała nasza kuzynka (9 lat), no i razem z nimi "grałam" w "bystrzaka" - jest literka i temat i trzeba znaleźć odpowiednie hasło, np. temat: zwierzęta, literka: B i odpowiedź: np. baran. Wszystko fajnie.
Przychodzi ciotka - matka kuzynki. No i pyta się co robimy, dopytuje się o grę. I co? Zaczyna podpowiadać kuzynce. Zwracam jej uwagę, bo nie o to chodzi w grze. Dzieciak ma ruszyć głową. Przyznam, że sama też im podpowiadałam, ale obojgu i w taki sposób, aby zmusić ich do myślenia. Nie podawałam podpowiedzi na tacy.
I tłumaczenie, że ona jest młodsza jest co najmniej bez sensu. To, że ktoś jest młodszy nie oznacza, że trzeba dawać mu wygrywać. Na koniec jeszcze oczywiście usłyszałam jaka to kuzynka jest mądra, bo wygrała.
Oszustwem i faworyzowaniem!
faworyzacja
Po piątym zdaniu byłem pewien, że Twoim grom stało się coś bardzo złego. Czasem się dobrze pomylić :)
Odpowiedz@Windowlicker: Dokładnie takie samo miałem odczucie :) Pozdrawiam planszówkowicza!
Odpowiedz@Windowlicker @yakhub ech.. na szczęście tylko kilka powyginanych kart i zgnieciony róg pudełka... :)
Odpowiedz@yakhub: Pozdro również!
Odpowiedz@karma: Czyli jednak ból :(
Odpowiedz@Windowlicker: troszkę :)
OdpowiedzOd dziecka spotykalem sie z tym idiotyzmem. Jak byla awantura to nie wazne byly argumenty, mialem ustapic mlodszemu na zasadzie ustap glupszemu, badz madrzejszy. Swoja droga tak chyba jest w polityce- madrzejsi ustepuja, a rzadza debile. Albo konkurs od przedszkola do Opola. Nie wazne jak spiewa dziecko i tak wygrywa najmlodsze ktore wydaje jakiekolwiek dzwieki, uczac tych starszych dyskryminacji wiekowej (nie liczy sie skill tylko ile masz lat na ktory nie masz wplywu). A najbardziej absurdalna jest eurowizja, gdzie dziennikarze bez wstydu nawoluja do dyskryminacji narodowej, zeby jak ktos jest za granica to glosowal na swoj kraj...niewazne ze to konkurs na najladniejsza piosenke, licza sie koneksje ze spiewajacym.
Odpowiedz@ptah: Pamiętam taki odcinek Od przedszkola do opola, w którym występowała dziewczynka na wózku. Wyła jak zarzynane prosię, ale wygrała bo na wózku. Uważałam to za wielką podłość. Nie dość, ze oszukają dzieciaka na wózku, ze umie śpiewać, gdy nie umie to jeszcze krzywdzą naprawdę utalentowane dzieci.
Odpowiedz@maat_: taaak, to jest straszne. Pomijając już oczywistość - konkurs talentów to nie wyrównywanie szans czy jakieś inne cuda, to to jest nie w porządku wobec pozostałych uczestników. Zwłaszcza jeśli chodzi o dzieci, które nie zrozumieją motywów organizatorów. Raz miałam zjazd rodzinny na sto kilkadziesiąt osób, wśród których była osoba z lekkim porażeniem mózgowym. I też nagle po kolacji recital. No fajnie, że coś robi, ale to już był dorosły facet, który może nie wył, ale śpiewał absolutnie przeciętnie z przewagą "słabo", a jego najbliżsi byli zachwyceni (zresztą nie tylko oni). Piosenek przygotował od cholery, po jakichś 40 minutach wszyscy mieli dość, zwłaszcza że ta moja część rodziny ma trochę wspólnego z muzyką i średnio znosiła takie popisy. No ale znowu - pokrzywdzony przez los, więc musi się wszystkim podobać.
Odpowiedz@Etincelle: O i to jest świetny przykład. Śpiew takiej osoby jako terapia, super i ekstra. Sama prowadziłam hipoterapię i to rozumiem. Mama tata się ekscytują, ok to rodzice. Ale, ze by nie mieć poczucia realizmu i zmuszac innych i skręcać im łeb do tyłka a jak nie masz ochoty to jesteś cham i bydle?! Stanowcze nie! NIe po to jest zjazd rodzinny by służył jednej osobie. nie jest dla wszystkich, każdy jest tam równie ważny i ma identyczne prawa. Alergicznie reaguję na wszelki próby szantażu emocjonalnego!
OdpowiedzMatki są nienormalne, notorycznie obserwuję jak "budują z dzieckiem" np zamek z piasku tyle, ze dzieciak siedzi a one go budują bo Ty nie umiesz, a potem zobacz jaki piękny zrobiłeś. no ludzie! A jak ma się nauczyć jak go nie dopuszczasz do zabawy? To samo jest z pracami plastycznymi znajoma pokazywała mi zdjęcia aniołków zrobionych z butelki po napoju, kawałka materiału i włóczki, jeśli to zrobiły 8 latki to ja jestem święta! Jej dziecko zrobiło samo i dostało 3 bo zobacz jakie tamte sa śliczne!
OdpowiedzA potem widzimy takie sytuacje jak ta opisana w innej historii, gdzie po przegranej rozgrywce w internecie dzieciak rzuca k****mi i dostaje histerii.
OdpowiedzA później zdziwienie i pretensje do całego świata, bo okazuje się że życie jest za trudne i nie ma podpowiedzi.
OdpowiedzJak byłyśmy z siostrą małe, babcia zawsze dawała nam we wszystkich grach wygrywać... Chociaż setki razy wyraźnie jej mówiłyśmy, że chcemy grać uczciwie. "No ale wam się zrobi przykro jak przegracie..." Ehm. Nie, nie zrobi.
OdpowiedzZmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 28 kwietnia 2017 o 11:02
@wiwlm: pozwalanie dziecku wygrywać ma sens, dopóki dziecko nie jest tego świadome. I też nie za każdym razem - bo, na litość boską, jak od czasu do czasu młode przerżnie w jakiegoś chińczyka, to mu dobrze zrobi. W końcu kiedyś zacznie grać z rówieśnikami i tak dobrze już nie będzie. Pozwalać na wygraną, wydaje mi się, można w grach umysłowych, kiedy się dzieciaka uczy - kilkulatek, który ledwo literuje słowa czy dopiero co nauczył się ruchów figur szachowych, nie będzie chciał dalej grać, jeśli rodzic rozniesie go w kilku turach/ruchach, i niczego się nie nauczy. Ale jak stanie się już świadomy tego, że rodzic gra lepiej, bo jest starszy i gra dłużej, można to rozwiązać już w inny sposób - choćby trochę podpowiadając czy poprawiając, ale nie udając epickie porażki.
OdpowiedzNiepotrzebnie na to pozwoliłaś. Trzeba było zakończyć grę, bo "ciocia przeszkadza i psuje zabawę" lub "taka gra jest nieuczciwa". Lub po prostu przejść do innego pokoju, tak samo to tłumacząc. Ciotka by miała nauczkę a dziecko lekcję i wszyscy byliby zadowoleni.
OdpowiedzZmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 29 kwietnia 2017 o 11:59
Bez przesady, to gra planszowa nie matura.
Odpowiedz@GythaOgg: Ale dziecko też trzeba nauczyć sztuki przegrywania. Na tym min polega wychowanie
OdpowiedzKurczę, aż szkoda słyszeć. Trudno mi sobie wyobrazić prostszy i przyjemniejszy sposób na nauczenie dziecka przegrywania i przestrzegania zasad niż gry właśnie. Tymczasem wcale nie trzeba uciekać się do stereotypu Brajana i Dżesiki, by widzieć, że nawet wielu dorosłych ma z tym problemy, co wyłazi choćby właśnie przy planszówkowaniu - foch, wkurz, te zasady jakieś głupie są, nie gram więcej.
Odpowiedz@Pirania: Pamiętam ferie 2000 rok z kuzynostwem i z Ciocią tą z historii graliśmy w monopoly. Ciotka odpadła rozpłakała się i potem miała na nas focha... i ponadto poszła się poskarżyć babci...
Odpowiedz