piekielni.pl

Witam, historia Clary(#76744) zainspirowała mnie do opisania doświadczeń w moim ostatnim miejscu pracy.

Do niedawna pracowałam sprzedając bilety na wycieczki po stadionie piłki nożnej "Mestalla" w hiszpańskiej Walencji.
Codziennie obsługiwałam ludzi wszelkich języków i narodowości, zazwyczaj były to osoby miłe, ale zawsze musi się trafić wyjątek od reguły, gdyby nie to, nie byłoby tej historii.

1. Ja jestem najważniejsza - Młode małżeństwo z dzieckiem podchodzi zapytać o cenę biletów. Usłyszawszy kwotę, krótko się naradzają, jednak stwierdzają, że to za drogo, o czym w niezbyt miły sposób mnie informują. No cóż, ja cen nie ustalam i nie mnie nie oceniać, że kobieta w ciuchach będących co najmniej trzykrotnością mojej pensji, nie ma 20 euro, żeby odbyć godzinną wycieczkę z przewodnikiem. Przed odejściem kobieta pyta mnie gdzie jest ubikacja, ponieważ dziecku chce się siku. Informuję ją, że ubikacja jest na stadionie i jest dostępna (co jest chyba oczywiste) tylko dla klientów i tylko po rozpoczęciu wycieczki, ja nie mam prawa nikomu otwierać,od tego jest ochrona.

Kobieta zaczyna na mnie wrzeszczeć, że chyba jestem nienormalna i że w takim razie ona zaraz tutaj, na wprost mojej kasy zdejmie dziecku majtki i pozwoli mu się wysikać tak jak stoi. W tym momencie spokojnie jej oświadczyłam, że jeżeli tylko spróbuje, brama prowadząca do kasy zostanie zamknięta, a policja wezwana w trybie natychmiastowym. To jakoś uspokoiło matkę roku i całe szczęście, sobie poszli, ale ja już się z nerwów do końca dnia trzęsłam.

2. Niemowy. Podchodzi toto do kasy i rzuca mi pieniądze. Mniejsza o to, kiedy mi rzuca odłożoną kwotę, wtedy przynajmniej wiem czego chce, chociaż jak dla mnie i tak jest bezczelne nie potrafić odpowiedzieć na zwykłe "Hola". Gorzej jest kiedy przychodzi wielka rodzinka z dzieciakami rozbieganymi na wszystkie strony, rzuca mi na ladę 100 euro i się gapi. Noż... Nie jestem jasnowidząca, nie wiem, czy wszyscy będą chcieli wejściówki, ile lat mają dzieciaki i czy jeszcze należy im się ulga, czy już nie. Zazwyczaj po takiej minutowej walce na gapienie się (poprzedzone moimi próbami porozumienia się w różnych językach) klient w końcu zdoła wymamrotać czego i jaką ilość chce. Niestety na pożegnanie nie mam co liczyć.

3. Natarczywy - kilka razy w miesiącu jest mecz na stadionie. Zazwyczaj już kilka dni przed tym ludzie podchodzą i pytają o bilety. Wtedy cierpliwie tłumaczę, że musi udać się do kas obok, bo ja sprzedaję tylko bilety na wycieczkę, jesteśmy innymi firmami i nie mamy ze sobą nic wspólnego. Większość rozumie, ale są tacy, którzy po wysłuchaniu tej informacji mają tysiąc pytań odnośnie cen, miejscówek, możliwości zakupu przez internet itp.. Po czym ja od nowa muszę tłumaczyć, że muszą się udać do ich kas, bo ja takich informacji nie mam, a w międzyczasie za delikwentem tworzy się już ogromna kolejka ludzi.

4. Śmieszki - Często przy zakupie biletu ludzie pytają, co dokładnie mogą zobaczyć. Wymieniam po kolei i informuję także, że po wyjściu na murawę mogą przebywać na fotelach drużyny i na sztucznej trawie, ale nie wolno wchodzić na trawę naturalną. "A co mi zrobicie, jak wejdę na trawę, hue hue hue" Noż kur... Nasz ochroniarz wyp***doli cię na zbity pysk i będziesz musiał płacić za ewentualne szkody. Wielu i tak próbuje, często wmawiając przewodnikowi, że "ta pani przy kasie mówiła, że można". No nie można. Rekordzistką była matka roku, która wraz z trójką dzieci uciekła przewodnikowi (byli w drodze do wyjścia) na murawę, po czym rzuciła z całej siły swoje okulary przeciwsłoneczne na trawę, każąc dzieciom biec po nie i w międzyczasie cykając zdjęcia..,

Jeśli się spodoba napiszę więcej, tym razem z mojej pracy w Oceanarium. Tam to się dopiero działo...

Mestalla Walencja