piekielni.pl

Pracuję w barze. Ostatni dzień przed świętami Bożego Narodzenia zwykle nie przysparza zbyt wielu piekielności. Zawsze jednak musi być ten pierwszy raz.

Dzisiaj w nasze skromne progi zawitali goście w celu konsumpcji złocistego napoju z pianką – dwie panie, jeden pan. Jedna z pań zwróciła moją uwagę gdyż zaczepiała, czyniąc uwagi które moim zdaniem kobiecie nie przystoją, dosłownie każdego mężczyznę który miał szczęście czy też nieszczęście znaleźć się w zasięgu jej wzroku. Głównym powodem do przechwałek tej „lali” był fakt, że pracuje w policji. Może myśli, że to czyni ją bardziej atrakcyjną? Cóż, nie mnie oceniać, panom chyba schlebiało to się z współpracownicami nie wtrącałyśmy.

Zareagować musiałyśmy jednak, gdy owa „lala” zbierając się do wyjścia, podeszła do stolika, przy którym siedział starusieńki, niedowidzący dziadek i zaczęła wykonywać ruchy rodem z klubu dla dorosłych… obok jedzącego jegomościa.

Gdy koleżanka grzecznie zwróciła „lali” uwagę, że tak jednak nie wypada, komuś nad obiadem… dowiedziałyśmy się następujących rzeczy:
- koleżanka od zwrócenia uwagi cierpi na ostry syndrom niedopchnięcia
- kucharka, która się za nią wstawiła jest grubą lochą, której nikt nawet wyru***ć nie chce
Dodatkowo, starsza kobieta, która poprosiła „lalę” o odrobinę kultury i szacunku została przez nią strzelona w ucho.

Po naszym dosadnym rozkazie opuszczenia lokalu i groźbie wezwania policji, wylało się na nas wiadro pomyj słownych w asyście perlistego śmiechu i krzyku „ja jestem z policji i gó**o możecie” okraszonego tak bogatą gamą wulgaryzmów, której nie powstydziłby się żaden szanujący się bywalec rynsztoka.
Ostatecznie została wyprowadzona przez własnych, zażenowanych znajomych.

Zastanawiam się tylko czy „lala” rzeczywiście, poza czasem wolnym, chadza w błękicie czy też czerni z kanarkowymi akcentami – jeśli tak, jakoś mnie przestaje dziwić panująca opinia o tejże szlachetnej instytucji jaką jest policja.

gastronomia