piekielni.pl

Historia będzie o pracy studenckiej.

Znalazłam ofertę pracy w knajpie z piwem craftowym jako barmanka. Wszystko super, zostałam zaproszona na rozmowę kwalifikacyjną, przy czym rekruter (który okazał się jednym z dwóch właścicieli) zaznaczył, że specjalnie dla mnie przełożyli termin rozmów, żebym mogła się na niej pojawić.

Po takim początku byłam pełna dobrych nadziei, mimo tego, że doświadczenia z piwem craftowym nie miałam żadnego, za to za barem podstawowe.

O dziwo zostałam zaproszona do pracy. Przez cały miesiąc byłam "na telefon", gdy spodziewali się większego obłożenia. Po tym jak zobaczyłam szefa raz, widziałam go w ciągu pracy tylko jeden kolejny raz. Przez współpracowników opisywany był jako super człowiek, plasterek na rany, dlatego nie byłam podejrzliwa.

Pod koniec miesiąca pracy wciąż właściciele się nie pojawiali, więc spytałam współpracowników, czy podpiszę jakąś umowę. Trzeba tu zaznaczyć, że i Ania i Kamil (imiona zmienione) byli pod nieobecność szefów Państwem Na Włościach, a w sumie żadna decyzja nie była podjęta bez ich głosu. Technicznie nasze stanowiska były równe, ale z nimi szefowie utrzymywali bezpośredni kontakt.

Poproszono mnie do dyspozycyjność na kolejny miesiąc, więc ucieszyłam się, że przestanę żyć z dnia na dzień, tylko zacznę być pewna tego kiedy pracuję. Dostałam informację, że mam pojawić się za dwa dni w pracy i będę od 15.00 do 20.00, a mój grafik sprawdzę sobie, jak będę na miejscu.

Gdzie piekielność?
Okazało się, że zostałam zaproszona w ten sposób na własne zwolnienie. Gdy czekałam pod knajpą (nie miałam kluczy), z środka wyszedł szef (!), zamknął drzwi, odburknął coś na moje "Dzień dobry!" i uciekł.
Po chwili pojawili się współpracownicy, wpuścili mnie do środka i kazali siąść, bo będzie poważna rozmowa.

Nie zostałam przygotowana na to w żaden sposób.
Powiedziano mi, że:
- Moja praca przez cały miesiąc po 10h, wypruwanie sobie flaków, to był tylko okres próbny.
- Nie czuć we mnie pasji do craftu (biorąc pod uwagę fakt, że dopiero się o nim uczyłam, można uznać, że i tak przejawiłam spore zainteresowanie).
- Nie przejawiam zaangażowania, nie ma tu chemii.

No i tu już się oburzyłam. Zaczęłam nie wyrabiać na uczelni, żeby tylko nauczyć się sprzedawać piwo, a oni mi mówią, że nie ma zaangażowania?
Spytałam, jak wobec tego miałoby wyglądać moje zaangażowanie.

Miałam się pojawiać w knajpie poza moimi godzinami pracy, kupować piwo, siedzieć, robić sztuczny tłum i "naganiać klientów".

Wypłatę dostałam. Takimi drobnymi wydaną, że koperta zrobiła się naprawdę gruba.
Bez komentarza.

gastronomia