piekielni.pl

Od kilku lat co jakiś czas powracam na piekielnych (zazwyczaj w trakcie zajęć, wcześniej lekcji). Najwyższy czas, żebym zaczął opisywać swoje przygody.

Udało mi się kiedyś przez przypadek w wakacje dostać pracę w „restauracji” serwującej szeroko pojętą chińszczyznę. Dostałem informację osoby, którą znam, a która aktualnie tam pracowała, że poszukują kierowcy do rozwożenia zamówień. Nie miałem nic lepszego do roboty w te wakacje, a jakieś pieniądze by się przydały. Lepiej mieć niż nie mieć.

Rozmowa kwalifikacyjna była krótka. „Masz prawo jazdy?” „Mam.” „Masz czas pracować 3 dni w tygodniu?” „Mam.” „Wcześniej doświadczenie... w zasadzie to nie problem. Pasuje ci 7zł/h?” „Jasne” (mając lat 18 bez żadnego doświadczenia, człowiek zgodzi się na każdą kwotę) „Oprócz obowiązków kierowcy, dodatkowo gdy nie ma dowozów musisz pomagać kucharzom na zmywaku.” „Żaden problem”. Jak się okazało, że córka kierowniczki, z którą rozmawiałem ukończyła liceum, do którego ówcześnie uczęszczałem to zostałem przyjęty. Super. Zaczynam za 3 dni. Czas na piekielności.

Śmieci były wywożone raz na tydzień. Jako „restauracja” mieliśmy oddzielny kontener zamykany na kluczyk. Po pracy wynosiłem do niego pełne worki. Gdy kontener został opróżniony razem z kucharzem go myłem. Zacznę od smrodu. Po 3-4 dniach kontener było czuć już z 8 metrów (nadal 3-4 do wywozu śmieci). Po całym tygodniu (zwłaszcza, że to było lato) czasami można było poczuć zapaszki już pod lokalem. Pomimo licznych skarg (i około 3 mandatów od straży miejskiej) szefostwo miało wszystko w d*pie. Nie można niczym posypać, żeby zapach nie był tak uciążliwy, bo to przecież są dodatkowe koszta. Nieważne, że jak go otwierałem to zbierało mi się na pawia.

O ile to jeszcze nie było całkowitą tragedią, to jednak zawartość kontenera po 4-5 dniach była już nie do zniesienia. Właśnie po takim czasie w workach pojawiały się jakieś larwy. Nie mam pojęcia co to dokładnie było, ale były ich setki. Nie wiem z czego było robione jedzenie, ale to resztki jedzenia właśnie trafiały do kontenera. Jak wcześniej wspominałem, był on zamykany na kluczyk, więc musiały być od nas. A szefostwo? Wiedziało o wszystkim. Nie miałem zamiaru się wykłócać, ani zwracać na to uwagi bo z pracy bym wyleciał. Jak można tak traktować klientów? Przygotowywać jedzenie ze składników, z których potem te larwy... Uh.
Kolejnym problemem były szczypawki. O ile można je było znaleźć pod zlewem za ladą, to jeszcze nie był to problem. Ale zrozumiałem dlaczego pod „barem” i w kuchni można było znaleźć spray’e na owady. Potem dowiedziałem się, że w kuchni też je można znaleźć. Czułem, że będzie z tym jakiś problem...

[K]lientka,[J]a,[B]armanka
[K] Przepraszam czy mogę poprosić kogoś z obsługi?

Barmanka obsługiwała kolejne zamówienie, kelnerki nie było, więc poszedłem ja.

[K] Przepraszam, ale co to jest? <wskazuje na talerz>
Bez patrzenia wiedziałem co tam znajdę. Czas na palenie głupa.
[J] Ale o co dokładnie Pani chodzi?
[K] <rozgarnia makaron> O TO!
K*rwa co tu powiedzieć?
[J] Przepraszam najmocniej. Już idę to wyjaśniać z kucharzem.
Ta... weź do wyjaśnij Wietnamczykowi, który dont spik Połlisz ani Inglisz za wyjątkiem podstawowych zwrotów oraz „qrwa”. Poszedłem do barmanki.
[J] <szeptem> Klientka znalazła w „daniu” szczypawkę.
[B] <wielkie oczy> Ja pierdl. Mamy innych ludzi w lokalu jak zacznie o tym gadać na głos to mamy przejbn.

Przez chwilę się głowiliśmy co z tym zrobić i doszliśmy do wniosku, że jest jedna opcja. Klientka zniecierpliwiona podeszła już do baru.

[J],[B] Przepraszamy najmocniej. Pierwszy raz coś takiego nam się zdarzyło. Kucharz już został powiadomiony. Oczywiście nie płaci Pani za jedzenie. Etc.

Jakoś się nam udało wykręcić, chociaż wcale bym jej nie winił gdyby zaczęła się na nas wydzierać na cały lokal. Co ze szczypawkami? Oczywiście nic się nie zmieniło. Powiem więcej, szefowa była zła, że nie policzyliśmy jej tego „dania”.

gastronomia