piekielni.pl

Długo czytałam historyjki różnej maści o piekielnych klientach w supermarketach i zawsze mnie to bawiło jak klienci mogą być wkurzający. Do czasu aż sama nie zostałam kasjerką w jednym z supermarketów (taka sieć niebiesko-żółta).

Przychodzą do mnie klienci maści różnistej, od tych super-spoko, przez normalnych ludzi po ewenementy. I o tych paru ewenementach chciałam powiedzieć.

Jak na każdy sklep w niedużym mieście przystało mamy bogatą ofertę tzw. "bełtów", czyli win do 5.50zł. Przychodzi Pan lekko czerwony i zarośnięty na twarzy i mówi do mnie:
[P]an: Pińć.
[J]a: Słucham?
[P]: No pińć.
[J]: Ale co "pińć"? Pięć setek Pan chce? Pięć deko cukierków?
[P]: No za pińć! No!
[P]: Setkę za pięć złotych?
[J]: No wino za pińć!

Chryste Panie.

A propos Chrystusa - nie cierpię pracować w niedzielę na popołudniową zmianę. Obok naszego sklepu jest kościół, więc niedziele mamy bardzo ciekawe. Duży ruch, ale co tam - sklep zarobi, będzie fajnie.
Wyglądam jak wyglądam- zionie ode mnie punkowskim klimatem na odległość. Jakieś spodnie w kratę, jakieś koszulki z "pankowskimi" zespołami, kolczyki w uchu i jeden w wardze. Zazwyczaj staram się przychodzić ładnie ubrana do pracy, ale czasami jak się prania zrobić nie chce to się chodzi w tym co zostało. Chociaż ubrania to swoją drogą, ale mam wygolone boki głowy i czerwone włosy. Nieraz od klientów (właśnie wracających z kościoła) słyszałam teksty typu:

1. A Pani to chyba pod kosiarkę wpadła, hihihi, niewyobrażalne.
2. A to w wardze nie przeszkadza w całowaniu, hehehe, bo moglibyśmy spróbować i sprawdzić hehehe (Pan ok. lat 50, obok żona).
3. Proszę zawołać drugą kasjerkę, bo nie chcę, żeby szatan (sic!) mnie kasował.

Jeden Pan zauważył, że mam opaskę dawcy organów.
[P]an: A co to tam pisze?
[J]a: Jestem dawcą organów.
[P]: Po co?
[J]: No bo po śmierci organy nie będą mi już raczej potrzebne, a mogę uratować komuś życie.
[P]: I pójdzie Pani taka pusta do Jezusa? Jak wydmuszka?

Nie, tego nawet mi się komentować nie chce.

Oczywiście w niedzielę jest też deficyt drobnych - no bo jaśnie Pani przecież dała na tacę to drobnych nie ma i rzuca stówą, a potem stoi nade mną, pakuje zakupy i mówi jaka to ona biedna nie jest. Bo te rzeczy są drogie. Bo w innych sklepach taniej.

Facet, który przebił wszystko:

[F]acet: Dała Pani dzisiaj na tacę?
[J]a: Jestem aktualnie w pracy, poza tym rzadko chodzę do kościoła.
[F]: To powinna Pani całą wypłatę Jezusowi przekazać teraz (nie ściemniam, słowo w słowo cytuję!)

Po czym [F] odwraca się do Pana, który stał za nim i mówi:

[F]: A Pan to zawsze mówisz, że Pan dajesz, a jeszcze nigdy nie widziałem! Do widzenia!

Popatrzyliśmy na siebie z tym Panem po czym stwierdziliśmy, że Facet jest je*nięty.

Przychodzą również stali klienci. Jest między innymi wśród nich ON. "Ślepy"- ksywa nadana od jego białego oka.
Ślepy ma lat ok. 80 i straszny z niego flirciarz. Obrzydliwie mu to wychodzi. Podszedł raz do mnie jak byłam na kasie, ludzi pełno, a on daje mi notesik i mówi "Napisz mi ile razy w miesiącu się dupcys". No jak babcie lubię, zwymiotuję. I nic to, że powiesz mu "Niechże Pan stąd idzie, obrzydliwy Pan jesteś!". Wydaje mi się, że to go jeszcze bardziej nakręca. Raz przyszedł do koleżanki na wędliny i mówi "Przyniosłem Ci mojtki. Ubierzesz se, bedziesz łodniejsza". Ludzie, serio?

To, co klienci potrafią zrobić na warzywniaku to przerasta ludzkie pojęcie. Ja jeszcze zrozumiem udziubać sobie jedno winogrono. Zjeść śliwkę. Do jasnej cholery, zrozumiem nawet jak ktoś mi zostawi nadgryzione jabłko - no wieśniak. Ale jak do ku*wy nędzy można skosztować ziemniaka?! Po co?! Po co zostawiać DWANAŚCIE nadgryzionych ziemniaków?! (znaleźliśmy później tego śmieszka, ale to opowieść na kiedy indziej).

Jak idziesz do sklepu to błagam - upewnij się, że masz ze sobą kasę. Babka robiła zakupy za ponad 150zł. Zapomniała pieniędzy, a mieszka dwie wsie dalej. Zostawia wszystko. Później ja, zamiast delektować się herbatą na piętnastominutowej przerwie muszę roznosić towar po całym sklepie.

Zostawianie rzeczy gdzie popadnie. Okej, mi też czasem nie chce się zapierniczać cały sklep, żeby odnieść jakiś towar, ale jeśli jest z chłodni nabiałowej albo z zamrażarki to odniosę na swoje miejsce. Ostatnio frontowałam czipsy i patrzę, a tu jakiś wór z wodą... Pewnie jakieś 3h temu były to kostki lodu.

Dzieciaki. Ciekawskie wszystkiego. Dzieci, które z nudów zaczynają rzucać się batonikami i innymi "impulsowymi" produktami przy kasie.
Dzieci, które mówią do mnie na "Ty". Chłopczyk, lat ok. dwanaście. Miałam mu wydać 14gr, a on do mnie:

- Laska, kup sobie za to coś ładnego.

Albo słyszę ze środka sklepu: Ku*wa! Ku*wa! Babcia kup mi to! Jezu!"
Te same krzyki przy kasie, ja już chce zwariować, na to babcia: "Proszę się nie przejmować, on się tylko tak bawi." Jasne. Bawi.

Mimo wszystko lubię tą pracę, bo jest fizyczna. Cały czas jestem w ruchu, na biurko przyjdzie czas za jakieś 20 lat :)
A klienci, wiadomo - są tacy, dla których aż chce się wstawać do pracy, i są tacy, którym najchętniej dalibyśmy w twarz meblem kuchennym :)

sklepy