Na początku studiów zamarzył mi się rower, taki trochę lepszy niż Wigry 3 czy Jubilat, które miałem w dużo wcześniejszej młodości. Udało mi się nazbierać trochę złociszy i kupiłem od znajomego używanego „górala”. Jak na tamte czasy – cudo. Śmigałem nim na uczelnię, jeździłem po lesie i do znajomych, miło, fajnie, przyjemnie. No i dbałem o niego, czyściłem, naciągałem hamulce. Problem był tylko z przechowywaniem moich dwóch kółek. Jedyne miejsce, gdzie mógł stać, to tak zwana „wózkarnia” – zamykane na klucz pomieszczenie w mojej czteropiętrowej klatce.
Pewnego dnia jechałem do kumpla. Droga przez las, potem willowe osiedle. Gdy dotarłem do tegoż osiedla zaczęły się chodniki, krawężniki... Żeby nie pędzić po chodniku, postanowiłem zeskoczyć na praktycznie nieuczęszczany asfalt. Podrywam rower i czas zwalnia jak w grze „Max Payne”. Widzę siebie na lecącym kilkanaście centymetrów nad ziemią rowerze, widzę odpadające przednie koło odbijające się od asfaltu pół metra przede mną, widzę widelce wbijające się w asfalt, potem niewiele widzę, ale słyszę... śmiech...
Pierwsza piekielność: ktoś z mojej klatki poluzował mi śruby w kołach, nie ukradł, nie poprzecinał opon, tyko poluzował... Domyślałem się kto, ale nie złapałem za rękę, zatem sprawy nie było.
Dużo piekielniejsze było to, że gdy wygrzmociłem w asfalt i powoli dochodziłem do siebie, jakieś pięć metrów ode mnie stali ludzie i pękali ze śmiechu. A stali tuż przy wejściu do apteki! Załatwienie kawałka bandaża i trochę spirytusu nie byłoby dla nich żadnym problemem, ale nie! „Bu ha ha ha, ale się wy**bał!”... Na szczęście nic poważnego mi się nie stało. Wybity palec, rozcięta dłoń i niewielkie obtarcie na głowie. I gorycz.
Do kumpla miałem już tylko jakieś sto metrów. Doczłapałem się upokorzony, obolały, z kołem w krwawiącej dłoni, z resztą roweru w drugiej i z cichnącym za moimi plecami, nieustającym śmiechem.
Dlatego lepiej rower wciągnąć nawet kilka pięter do mieszkania (wiem, nie jest to przyjemnie jak się nie ma windy), a nie zostawiać go w pomieszczeniu, do którego dostęp mają wszyscy - przecież klucze mogą także wpaść w nieodpowiednie ręce, a "żart" czy nie wiem jak to określić, który zrobił ktoś z sąsiadów był wybitnie chamski i piekielny!!!
Odpowiedz@Shineoff: Tylko nie zawsze ma się miejsce na trzymanie roweru w mieszkaniu. U mnie taka możliwość odpada ze względu na mały metraż.
Odpowiedz@quinny: Nie wierzę, że nie masz ani jednego kawałka wolnej ściany, żeby powiesić rower. A jeśli nawet to zostaje wieszak podsufitowy na rower...
Odpowiedz@imhotep: Wysłać Ci zdjęcia mojego mieszkania, czy od razu zaprosić do siebie, żebyś uwierzył(a)? Mieszkanie 36m2, w nim mąż, dziesięciolatek, ja i dziecko w drodze. I maleńki balkon, który mieści akurat suszarkę na pranie. W łazience też nijak nie da rady. Kuchnia? Cholera, nie wejdzie, nawet gdybym powiesiła wieszak zaraz koło lampy. Trzy rowery i sanki muszą stać we wspólnej rowerowni. Może więc mniej mądrowania, a więcej empatii i zrozumienia?
Odpowiedz@quinny: Nie zarzucaj mi braku empatii, bardzo mi przykro, że masz tak niewielką powierzchnię mieszkalną na 4 (już niedługo jak mniemam) osoby i szczerze współczuję, bo domyślam się jak niewygodnie może być w takim małym mieszkaniu. Większość ludzi jakich znam mają raczej miejsce w mieszkaniach/domach na rower, a jedynie nie chce im się go wnosić po schodach, czy montować uchwytów na ściany i raczej do nich kierowany jest morał z historii. Niestety, ale takich idiotów jak autor "kawału" oraz zwykłych złodziei jest mnóstwo.
Odpowiedz@Shineoff: Moja druga odpowiedź skierowana była do @imhotep. Chyba że oba konta należą do Ciebie ;)
Odpowiedz@quinny: Nie spojrzałam, przepraszam. Jedno konto mi w zupełności wystarcza :D
OdpowiedzA teraz wyobraź sobie, że jedziesz ulicą i wpadasz na dziurę. I lądujesz pod kołami właśnie wymijającego Cię samochodu. I giniesz sobie, bo jakiś idiota za wielce śmieszny żart uznał poluzowanie koła. Co tam jeden trup w jedną czy drugą stronę.
Odpowiedz@kitusiek: Racja.Trzeba sie chyba,,cieszyć,, że skończyło sie w taki sposób.Jakim trzeba być debilem,żeby poluzowanie koło uznać za dobry żart.
Odpowiedz@dido0808: Wystarczy być gimbusem, dla nich im coś jest głupsze, tym śmieszniejsze.
OdpowiedzW której części kraju przechodnie zachowują się w taki sposób?
Odpowiedz@k4be: W Polsce
OdpowiedzKarma do nich wróci, zawsze wraca.
OdpowiedzDlatego ja trzymam swój rower na zamkniętym korytarzu na moim piętrze :P Nie wiem co za idiota wpadł na taki pomysł... ale idioci, jak to idioci o konsekwencjach nie myślą. Nie mniej piekielni byli ludzi spod apteki, widać należeli do tych ograniczonych typów, którzy myślą, że jak ktoś się na rowerze wygrzmoci, to pewnie ciota i trzeba się pośmiać.
OdpowiedzPrzykre bardzo.. Ale z drugiej strony - sa tez ludzie, ktorzy potrafia zareagować. Kiedys widzialam, jak dziewczyna jadaca na rowerze po najechaniu na tory tramwajowe na srodku dosc duzego skrzyzowania zaliczyla dosc "efektowny" upadek. Ulamki sekundy po upadku byl przy niej juz mezczyzna, ktory blyskawicznie przebiegl od grupy oczekujacej na zielone swiatlo dla pieszych i zaczal zbierac z ulicy ją i jej rower, w zasadzie to jeszcze zanim jeszcze osoba z nia jadaca zdazyla sie zatrzymac i tez pomoc. Moze zabrzmi to glupio, ale z daleka naprawde niesamowcie to wygladalo, gdy facet w garniturze w blyskawicznym tempie przeskakiwal pas zieleni, zeby tylko jak najszybciej pomoc tej dziewczynie... No i dowodzi, ze sa jeszcze przyzwoici ludzie.
OdpowiedzZmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 7 maja 2015 o 8:18
a poprosiłeś o pomoc?
Odpowiedz@quisti: Takich skretyniałych kmiotów? Ja bym im prędzej nabluzgał.
Odpowiedz@quisti: hm... w takim przypadku wydaje mi się ze trzeba pomóc. No chyba ze jestem głupia i ze zrozumiałam to co tłumaczy się dzieciom juz od czasów podstawówki.
Odpowiedz@quisti: osoba po wypadku może czasem nie ogarniać, co się z nią dzieje. Zostawisz takiego skołowanego człowieka na pastwę losu, bo nie wskazał Cię paluchem i nie wysłał imiennego zapytania o pomoc?
OdpowiedzSkąd ja to znam. Jako licealistka przewróciłam się na rowerze na środku osiedla, długa chwilę nie mogłam wstać z bólu, nikt nie podszedł
OdpowiedzTo nie wyczułes wcześniej luzów przy skręcaniu czy hamowaniu? Na kole aż tak poluzowanym że samo wypada, na każej nierówności czy zakręcie powinno owadzać się o hamulec.
OdpowiedzCo do tego że nikt nie pomógł to mnie dziwi, Wczoraj jak jechałem jakieś dziecko wywaliło się na zakręcie z roweru zaraz pod samą szkołą w jakieś 15 sekund pomagałem mu ja i 3 inne osoby
OdpowiedzCisza przedwyborcza, a komentować można
Odpowiedz