piekielni.pl

Historia z zeszłego tygodnia. Z serii "Czego to ludzie nie wymyślą?".

Moja siostra niecałe dwa lata temu kupiła sobie psa. Planowała to długo, a że w tym czasie miała problemy z jednym natrętnym i agresywnym gościem, postanowiła, że będzie to pies obronny. Tydzień później po domu biegał już wymarzony szczeniak dobermana. Suczka została wysterylizowana i doskonale wytresowana. Teraz siostra mieszka z mężem, który ma 3-letniego owczarka niemieckiego. Oba psy niesamowicie lojalne, grzeczne i wyszkolone. Nie zrobią krzywdy nikomu bez wyraźnej komendy właściciela, ale wiadomo, że pies to pies. Nigdy nie mów nigdy. Na ogół pupile pilnują domu od środka, ale gdy robi się ciepło często całe dnie latają po ogrodzonym podwórku. I tu zaczyna się historia właściwa...

Od jakiegoś czasu pogoda dopisywała, psy swobodnie biegały na świeżym powietrzu. Siostra i ja siedzimy na pietrze, plotkujemy, szwagier na dole próbuje ogarnąć garaż i nagle z podwórka słychać krzyk. Chwilę później dzwonek do drzwi. Zbiegamy się wszyscy na parter, otwieramy, a tu jakiś facet z zakrwawioną nogą wpycha się do domu kulejąc i drze niemiłosiernie.

([F]-facet, [Sz]-szwagier, [S]-siostra, [Ja]-wiadomo ;))

[F]: Patrz pan, co mi te pana kundle zrobiły! Takie psy się powinno w kagańcu trzymać!
[Sz]: Moje psy? Co się konkretnie stało?
(W tym czasie siostra podsuwa krzesło, pan siada, a ja szukam apteczki. Rana nie została jeszcze dokładnie obejrzana.)
[F]: Pogryzły mnie! Rzuciły się na mnie! Dzikie bestie!
[S]: Spokojnie, proszę się uspokoić. Psy są regularnie szczepione i czyste. Zaraz zadzwonimy po karetkę.

Facet w tym momencie przestaje okazywać ból i tonem chytrego biznesmena:

[F]: Skoro szczepione, to może nie trzeba karetki. Możemy się jakoś dogadać i nie trzeba będzie zawracać głowy "służbom specjalnym".
[Ja]: Jak to?
[F]: Ja tam problemów nie chcę wam robić. Nikt się nie dowie, że to wasze psy, ale coś mi się chyba jednak należy, prawda?
W tym momencie coś zaczyna nam tu nie pasować...
[Ja]: Ale mimo wszystko rana jednak wymaga opatrzenia...
[F]: Proszę paaaani, na mnie wszystko się goi jak na psie, he he...
[Sz]: W ogóle gdzie pana nasze psy pogryzły? Po co pan wchodził na nasze podwórko?
[F]: Furtka nie była zamknięta...
[Ja]: Ja wchodziłam tutaj ostatnia i zdecydowanie zamknęłam furtkę...
[F]: To co?! Wydawało mi się, że mnie napadły na ulicy?!

Siostra woła psy, oba przybiegają czujne, ale spokojne. Trzymają dystans do obcego.

[Sz]: Wie pan co? Jeśli nie karetka, to ja pana zawiozę do szpitala...
[F]: Nie, nie, żadnego szpitala.
[Sz]: Naprawdę uważam, że...
[F]: K***a! Nie rozumiecie po polsku?! Żadnego szpitala!

Szanowny pan wstaje wkurzony z krzesła, jakby zakrwawiona noga zupełnie mu już nie dokuczała i chce wyjść. Po dosyć długiej awanturze okazuje się, że rana gościa jest sztuczna, zrobiona przez jego dziewczynę, charakteryzatorkę po to, by wymusić kasę, bo liczył, że siostra się przestraszy policji i zapłaci za milczenie... No cyrk na kółkach.
Zawsze, gdy myślę, że już nic mnie nie zdziwi, pojawia się ktoś taki jak Pan Inteligentny...

Przedmieścia