piekielni.pl

Dwie historie z tego samego dnia; wybory prezydenckie sprzed kilku lat. Byłem przewodniczącym komisji.

1.
Do lokalu wyborczego (znajdującego się w budynku liceum; druga komisja w innej sali - co ważne) wchodzi facet lat około 35, ze 2 metry wzrostu, modnie ubrany. Podchodzi do stołu na którym znajdują się listy wyborcze, rzuca dowód osobisty koleżance i czeka. Jako że listy układane są wg adresu, koleżanka sprawdza go w dowodzie i... zonk. W dowodzie w rubryce "adres" widnieje BRAK.
Podrzuca mi więc ów dowód i odsyła wyborcę do mnie. Ja grzecznie pytam o powód braku zameldowania. Pan, również grzecznie, odpowiada, że mieszka na stałe za granicą ale akurat u rodziców w odwiedzinach, to obowiązek wyborczy chce spełnić.

Sytuacja wbrew pozorom prosta bo ustawodawca przewidział taką sytuację - należy zrobić pacjentowi wpis w paszporcie i pieczątkę komisji podbić. Więc grzecznie proszę pana o paszport celem dokonania stosownego wpisu. I tu przestało być grzecznie... (poniższy dialog jest w miarę wierny)

[W] - Wyborca
[J] - ja

W: - Nie masz prawa mi nic wpisywać w paszporcie (przeszliśmy od razu na "ty", wściekłość w głosie).
J: - Owszem mam. I jest to jedyna możliwość, by pan zagłosował.
W: - To skandal. Nie masz takich uprawnień. Wydaj mi kartę do głosowania.
J: - Mogę wydać Panu kartę tylko w przypadku dokonania stosownej adnotacji w paszporcie. Tak mówi Ordynacja Wyborcza. W przeciwnym razie mógłby Pan oddać za chwilę głos w każdej komisji wyborczej, na przykład obok.
W: - Ja znam przepisy. Ja skończyłem prawo i asystentem wojewody byłem. A ty nie znasz ustawy. Ja to, panienka, zgłoszę.
J: - Proszę Pana. Tak się składa, że bardzo starannie przestudiowałem ustawę, odbyłem stosowne szkolenie i wiem co mówię. Innej możliwości nie ma.
W: - Ja pier..., panienka, ty to, panienka, nic nie wiesz, ja bym ci w ustawie pokazał...
J: - A to bardzo proszę...

Podałem gościowi ustawę (zawsze jest w materiałach), a ten wertuje, bluźni pod nosem... W końcu z błyskiem zwycięstwa w oku pokazuje mi jakiś artykuł.

Tu przyznaję, nie pamiętam jego treści, bo działo się to kilka lat temu, ale pamiętam o co chodziło. Mianowicie o różnicę pomiędzy spójnikami "i" oraz "lub" (czyli koniunkcja a alternatywa).
Jako że facet nie był uprzejmy oraz strasznie się ciskał (tak, że miałem odrobinę wątpliwości, czy mnie na przykład nie uderzy), postanowiłem zaryzykować i być nieco złośliwy.


W: - I co, mówiłem, że mam rację. A ty jesteś, panienka, idiotą.
J: - Nie wiem którego wojewody był Pan asystentem, ale nie przypuszczam, by miał on z Pana jakiś pożytek. Polecałbym wyciągnąć notatki z pierwszego roku z logiki i przestudiować różnicę pomiędzy koniunkcją, a alternatywą. Bez wpisu w paszport Pan nie zagłosuje.

I tu sypnęła się w naszą stronę wiązanka, której przytaczać nie będę. On to zgłosi, po Policję zadzwoni, niebo poruszy i takie tam... Zaproponowałem, że podam stosowne telefony. Gość wyszedł.

Nie ukrywam, że troszkę się zgrzałem. Koleżanki i koledzy z komisji stwierdzili, że też mięli wątpliwości, czy mi facet nie sypnie.

Dwie godziny później facet wparował do lokalu wyborczego, bez słowa rzucił dowód i paszport. Również bez słowa sprawdziłem, czy nie ma aby wpisu z innej komisji wyborczej, dokonałem stosownego wpisu i wydałem kartę do głosowania.

Ogólnie kłótnia z gościem zajęła mi dobre 45 minut, a obsługa dwie. Mało piekielne? No to powiem tylko tyle, że dwa tygodnie później była druga tura wyborów. Sytuacja się powtórzyła... Normalnie ręce opadają.

2.
Siedzimy za stołem, wydajemy karty i grzecznie po cichutku sobie rozmawiamy. Nagle, sprężystym krokiem, wchodzi [P]ani lat około pięćdziesięciu. Gustownie ubrana, elegancki makijaż. Okazuje dowód, odbiera kartę, zabiera koleżance z ręki długopis i zakreśla, przy stole komisji, zamaszystym gestem nazwisko (aby nie podawać szczegółów zdradzę tylko, że kandydat już nie żyje a jego bliźniak tak). Patrzy na nas bykiem i się zaczyna.

P: - Skandal. Wy nie możecie rozmawiać. Przeszkadzacie mi.
J: O.o - Szanowna Pani! Za Panią znajdują się odpowiednie stanowiska, gdzie może Pani w odosobnieniu, za kotarką, skreślić nazwisko kandydata. Dodatkowo są tam również długopisy, więc nie ma potrzeby wyrywania ich z rąk członków komisji. Zapraszam więc tam; nikt nie będzie Pani przeszkadzał.
P: - Ja będę skreślała gdzie zechcę, a wy nie możecie rozmawiać. To jest zakazane. Ja to zgłoszę.
J: - Nie ma takiego przepisu, który zabraniałby członkom komisji rozmawiać. Robimy to po cichutku i do tej pory nikomu to nie przeszkadzało. Lokal jest odpowiednio przygotowany i każdy Wyborca ma możliwość zagłosowania w spokoju i komfortowych warunkach.
P: - Ja to zgłoszę. Skandal.

Wrzuca kartę do urny i w drzwi. Patrzymy po sobie, bo ogólnie nie było do tej pory z nikim problemów (poza gościem z poprzedniej historii). Nagle kolega nachyla się do mnie i zwraca mi uwagę na ekwipunek znikającej właśnie w drzwiach kobiety. A ja doznaję wstępnego spełnienia na tle piekielności na skutek bodźca wizualnego i wypadam za kobitą na korytarz.

J: - Przepraszam Panią najmocniej. Być może rzeczywiście nasza rozmowa Pani przeszkadzała i zachowaliśmy się karygodnie. Oczywiście ma Pani prawo to zgłosić. Tym niemniej nie sądzę, by ktoś w stosunku do mnie wyciągnął z tego powodu konsekwencje. Ale w stosunku do Pani konsekwencje wyciągnie Policja. Właśnie złamała Pani ciszę wyborczą i jestem zmuszony zgłosić to stosownym organom. :)

P: - Jak to? Ja?

Przerażenie w oczach i nagły przebłysk zrozumienia gdy wskazałem jej trzymaną w ręce reklamówkę z logotypem partii i hasłem wyborczym. I tu się posypało tłumaczenie, że nie zauważyła, że nieświadomie i że przeprasza. Malujący się na jej obliczu strach sprawił, że z miejsca uwierzyłem, że po prostu się wygłupiła.
Poleciłem jej jak najprędzej schować reklamówkę do torebki, wracać do domu i nie kusić ani losu... ani mnie.

PS: Nauczony doświadczeniem, w kwestii komentarzy:
- nie wiem czy przepisy dalej tak działają; wtedy i owszem - nie widzę potrzeby dyskusji na ten temat
- jeśli ktoś chce dyskutować na temat skuteczności reklamówek z logotypem partii w czasie ciszy wyborczej - również nie widzę potrzeby.

wybory