piekielni.pl

No to pisał do mnie ostatnimi czasy jakiś dziwny numer. Że fan. Żem ładna. Że zainteresowany, ale że jako układ cyfr na gadu-gadu niewiele mi mówi o osobie jego właściciela, a przedstawić się nie spieszył, odrzekłam, że niestety bez wzajemności.

Przestałam odpisywać. Znudził się? A skąd. Wiadomości zaczęły przychodzić dwa razy częściej. I pięć razy. I ponaglenia. Że kultura nakazuje mi odpisać, że ma mnie dość, że mam spadać na drzewo tylko z większą ekspresją i nacechowaniem, a dwie godziny później kolejna wiadomość dziękczynno-błagalna. Bez odpowiedzi. I znów soczysty stek obelg powiedziany mi prosto w monitor. No sinusoida.

Zaczęło mnie męczyć. Blokowałam. Pisał z nowego numeru, w sumie zmieniał go jakieś siedem-osiem razy. Dałam sobie spokój z blokowaniem. Olałam.

Potem się zaczęły fantazje - co też by ze mną zrobił gdyby mnie dostał w swoje ręce. Przyzwyczaiłam się do bajarzy. Spuściłam zasłonę milczenia.
I się zdenerwował, fantazji dostawałam trzy razy więcej i to takich, że przyzwoitym panienkom nie wypada nawet przytaczać. Nawet nie wiedziałam, że takie fetysze istnieją.
Nadal miałam nadzieję, że się znudzi. Co prawda, zawsze to jeden psychol więcej do kolekcji, ale chwilowo nie mam czasu i nie mogę przygarnąć następnego.

Nie znudził się. Zaczął mnie prowokować do odpowiedzi. Pisał np. w co byłam dziś ubrana albo, że ładny lakier do paznokci, takiego zielonego jeszcze nie widział. Pisał, że późno coś wracałam z zajęć albo czy impreza się udała, bo on też lubi takie piwo, jakie ja piję. Pytał jak smakowała lazania (którą właśnie skończyłam przygotowywać) i czy nie uważam, że chodzenie samej po drugiej w nocy jest niebezpieczne.
Zaczęłam czuć się nieswojo.
Przestało się robić zabawnie. Postraszyłam policją. Sądem. Generalnie wszystkim czym się da.

Powiedziałam, że może się nie przedstawiać, ale ja go znajdę. I wtedy będzie miał dopiero problemy. Paragraf na stalking już wszedł.
Migał się, ale umiem być straszna jak się zezłoszczę.

I jak Horatio rozwiązałam zagadkę.

Zbrodniarzem okazał się facet przed sześćdziesiątką, który na co dzień pracuje w sklepie całodobowym nieopodal mojego mieszkania.
Skąd miał moje dane?
Musiałam pokazać mu dowód by nabyć napoje procentowe (i to nie mleko).Pan sprytnie przejął moje dane, wyszukał mnie i umilał mi życie.

Byłam, nawrzucałam, naskarżyłam.
Wrr.

fan