piekielni.pl

Pracuję na ochronie.
Opisałem już ewenement, anielskiego złodzieja, więc pora na jego przeciwieństwo. Przedstawiam wam piekielnego ochroniarza.
Knur, bo tak brzmi jego przezwisko i tak będę go nazywał, jest przypadkiem nieuleczalnym (choć istnieje hipoteza, jakoby mógł go wyleczyć strzał z dubeltówki). Jest dla siebie ideałem i tak też usiłuje się sprzedawać innym, niestety, bez powodzenia.

Zacznijmy od początku. Knur się nie myje. Czy lato, czy zima, czy deszcz, czy upał, on wiecznie capi. Tam, gdzie pobrudzi się np. długopisem, tam ta plama zostaje chyba do zarośnięcia brudem. Ma do tego paskudny nawyk, wiesza swój mundur na cudzych.
Gdy pracowałem z nim, normą było, że znajdowałem jeden przepocony komplet jego odzieży na swoim wieszaku i swoich ubraniach, podczas gdy on donaszał drugi.
Sprawę pogarsza fakt, że mundury ochrony składają się w głównej mierze, z przetworzonych w chińskich zakładach, plastikowych opakowań. Słowem, fetor jaki unosi się z opakowania śniadaniowego, w którym przez rok ktoś chomikował kanapkę z wędliną.

Idąc dalej, Knur kłamie. Nagminnie, bez przerwy, wciąż powtarzając te same głodne kawałki. Przez miesiąc pracy słyszałem na przemian, że:
- będzie policjantem,
- zapisał się do szkoły detektywistycznej,
- złożył podanie do Gromu (ave szatan! wyślijmy go Talibom!).
Wciąż zaczepiał klientki i ekspedientki. Wszystkie raczył opisami tego "co im zrobi w łóżku", co widział ostatnio w paśmie dla dorosłych i uparcie przekonywał, że niegolenie genitaliów jest bardzo męskie, a on sam ma w kroku prawdziwą dżunglę z małpami i Tarzanem.

Zdarzało mu się wyrywać kupującym torby. Machał wtedy na wszystkie strony identyfikatorem, krzycząc "Jestem z ochrony!" i wybebeszał cudze sprawunki. Czy robił to na jakiejś konkretnej podstawie? Nie. Kiedyś zwierzył mi się, że kręcą go damskie majtki. Właśnie w ich poszukiwaniu tak przekopywał kobiece torby.
Takich drobnostek, jak zjadanie czyjegoś obiadu (dwie przerwy po pół godziny na dzień, a on schodził wcześniej, by wyżreć komuś całą wałówkę za jednym zamachem), zostawianie przepoconych skarpet w pracy, ciągłe klepanie i tykanie palcem innych ochroniarzy i uciekanie w czasie interwencji, nawet nie liczę.

Niestety, kierownictwo nie chciało wierzyć w skargi innych ochroniarzy (mnie i mojego znajomego ze szkolnej ławy), bo ten pacan już dzień po tym jak przyszliśmy na obiekt, zgłosił, że jesteśmy do niego uprzedzeni. Słowem, wszystko co mówiliśmy, było objawem niezdrowej nienawiści do jego idealnie czystej fizycznie i moralnie osoby. Nikt z klientów i obsługi nigdy nie zgłosił jego zachowania, mimo naszych nalegań - nie wiem czemu.

Gdy pewnego dnia przyszliśmy z kolegą by rozmówić się nim na temat śmierdzących ciuchów, rozmowa wyglądała tak.
- Knur, mamy do pogadania... - powiedziałem, odprowadzając go na bok. Wtedy akurat zajęty był "bajerowaniem" klientki, która akurat przybierała kolor typowy dla mchów i porostów.
- CO? Co? Jak? Co? - rzucił widząc moje i Cypriana (imię zmienione) miny.
- Taka przyjacielska rada, bo aluzji nie rozumiesz, NIE wieszaj swoich szmat na naszych mundurach. - powiedziałem.
- Chyba, że wolisz to przedyskutować gdzie indziej? - zapytał Cyprian. Tu muszę nadmienić, że jak ja jestem zwinny i szybki, tak Cyprian jest silny. W duecie nie jedno przeszliśmy i przebiliśmy, a zgranie w bitce mamy jak stare małżeństwo.
- Ty mnie nie strasz synek! - to powiedziawszy Knur pogroził nam pięścią.
- Patrz - powiedział Cyprian unosząc swoją, a jego sto kilo mięśni wyraziło rozbawienie - Też mam, ale cięższe.
Widząc, że się nie boimy, Knur zmienił taktykę. Najpierw jednak, odsunął się od nas na dwa kroki.
- Noo, a wy nie wiecie kogo ja znam! Będziecie mieć cieplutko na mieście! Masę (użył pseudonimu innego gangstera, ale nie chce mi się teraz wymyślać czegoś oryginalnego) znacie? - i na koniec uroczy uśmiech aligatora. Ja po prostu zacząłem się śmiać.
- Wiesz... Masa to jest od kilku miesięcy taki trochę bardziej nieprzytomny... Telewizji nie oglądasz? - odpowiedziałem - Z resztą, my się znajomościami bronić nie musimy...
Knur znów zmienił kierunek działań.
- Jak mnie tkniecie, macie przekichane! Ja mam najlepszych prawników...
- Oj tak, za pensję ochrony, na pewno wynająłeś cały sztab przy izbie adwokackiej... - przerwałem mu, wiedząc jak może popłynąć w swój świat.
Tu nasz "kolega" nie wytrzymał presji. Pobiegł na socjal i... zamknął się od środka w toalecie. Jako że tak naprawdę nie mieliśmy zamiaru zrobić mu czegokolwiek złego, poszliśmy sobie. Tego samego dnia wyleciał z firmy.
Czy dzięki naszej reakcji? Nie, on po prostu tego dnia zgubił mundur w autobusie...

Ochrona