Nie uważałabym tego jako piekielność. Można to potraktować jako ciepłe wspomnienie cudownych rodziców, którzy gdzieś z zaświatów przypatrują się szczęściu syna. Gorzej jakby była sytuacja, gdy ojciec zostawił matkę z maleńkim dzieckiem i więcej się nie pojawił, a matka zapiła się, zaniedbując i bijąc potomka. Wtedy taka dedykacja to byłaby kpina i piekielność.
Tu już chyba zależy co sam pan młody na ten temat sądzi, nie ma co z boku oceniać. Mi by było przykro i wolałabym uniknać takiej sytuacji na własnym weselu, ale on mógł równie dobrze ucieszyć się, że nowa rodzina traktuje go jak własnego syna, a jego rodzice zostali jakoś przypomieni, zaznaczeni w tak ważnym dniu.
Aha to jak komuś rodzice umrą to nie można przy nim wspominać o rodzicach? A czy jak się odezwie do swoich rodziców w jego obecności lub zaplanuje wspólne spotkanie to też faux pas? Może już bez przesady? A o tych swoich nieżyjących rodzicach to rozumiem, że pan młody miał kompletnie zapomnieć i to właśnie wtedy przestałoby mu być przykro?
Nie uważałabym tego jako piekielność. Można to potraktować jako ciepłe wspomnienie cudownych rodziców, którzy gdzieś z zaświatów przypatrują się szczęściu syna. Gorzej jakby była sytuacja, gdy ojciec zostawił matkę z maleńkim dzieckiem i więcej się nie pojawił, a matka zapiła się, zaniedbując i bijąc potomka. Wtedy taka dedykacja to byłaby kpina i piekielność.
Odpowiedz*oboje*rodzicow.Pozab tym chyba panna młoda ma do końca życia(swojego,męża lub rodziców)udawać,że ona ich nie ma?
OdpowiedzZmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 5 kwietnia 2024 o 16:04
Gdzie piekielność? Rozumiem jak by się nad nim znęcali to wtedy ta piosenka drażni, sam tak mam. Ale w tej sytuacji?
OdpowiedzTu już chyba zależy co sam pan młody na ten temat sądzi, nie ma co z boku oceniać. Mi by było przykro i wolałabym uniknać takiej sytuacji na własnym weselu, ale on mógł równie dobrze ucieszyć się, że nowa rodzina traktuje go jak własnego syna, a jego rodzice zostali jakoś przypomieni, zaznaczeni w tak ważnym dniu.
OdpowiedzAha to jak komuś rodzice umrą to nie można przy nim wspominać o rodzicach? A czy jak się odezwie do swoich rodziców w jego obecności lub zaplanuje wspólne spotkanie to też faux pas? Może już bez przesady? A o tych swoich nieżyjących rodzicach to rozumiem, że pan młody miał kompletnie zapomnieć i to właśnie wtedy przestałoby mu być przykro?
Odpowiedz