Historia z cyklu: klient, nasz pan.
Sklep, wieczór, dość spora kolejka. Wydaję pani resztę, dziękuję i żegnam - nic nadzwyczajnego. Pani patrzy chwilę na mnie, następnie prawie krzykiem: ale pani wydała mi za mało!
Mówię, że wydałam tyle a tyle. Nie, dała mi pani same papierki, drobnych ani grosza!
Doskonale pamiętałam, że wydałam i ile, ba, pamiętałam nawet ruch moich palców przy wyciąganiu konkretnych grosików. Pani nie przyjęła tego do wiadomości.
Postanowiłam, że nie warto o niecałe 4 złote robić afery związanej z wydzwanianiem szefa z domu, chociaż chętnie by sam panią ochrzanił, bo to taki typ człowieka. Oddałam pani raz jeszcze co do grosika, mówiąc:
- Niech pani będzie. Gratuluję, kłamstwem zyskała pani niecałe 4 złote.
Brodacz za panią parsknął jej śmiechem w plecy, pani strzeliła buraka i oddała większość, mówiąc, że jej chodziło to w sumie o złotówkę tylko i... uciekła.
I teraz mam pytanie. Czy to ja byłam niepotrzebnie lekko bezczelna i piekielna dla pani, czy też ona dla mnie?
sklepy
ja bym stwierdzila bobra, robie wydruk z kasy i sprawdzamy, przelicamy wszystkie pieniadze, co moze potrwac pewnie by zrezygnowala albo by ja w kolejce zjedli
OdpowiedzSama byłam świadkiem takiego oszustwa - sklep żabka, przede mną starsza kobieta odbiera resztę i widzę jak chowa połowę kwoty do kieszeni, a połowę zostawia w dłoni i drze się "źle mi Pani wydała!", jak się na nią wydarłam, że jest "bezczelną oszustką, bo widziałam jak połowę kwoty chowa do kieszeni", to wyzywając mnie uciekła ze sklepu - no klasyk zagrywka z okradaniem nawet u starych bab, trzeba być czujnym ;)
Odpowiedz@punkt_widzenia cóż, mnie kiedyś kasjerka, co to też "była pewna i pamiętała dokładnie nominał" orżnełaby na 4 dyszki. Było przeliczanie kas, jej głośne komentarze, że to ja blokuję kolejkę, ale wyszło na moje .
Odpowiedz