Wiecie, jak nadzwyczajną uprzejmością sprawić, by obcy ludzie obdarzyli cię niechęcią? Oto prosty sposób.
Sobota, 8:00 rano. Po całym tygodniu pracy można nareszcie porządnie się wyspać, zatem śpimy, ja i mąż. Z błogiego stanu wyrywa nas dźwięk domofonu. Mąż wstaje, podnosi słuchawkę i po chwili naciska guzik otwierający drzwi. Wraca do łóżka mówiąc, że to mama sąsiadki prosiła, by ją wpuścić. Nie analizujemy, wracamy do spania.
Kolejna sobota, 8:00 rano. Ta sama sytuacja, co tydzień wcześniej. Na dźwięk domofonu mąż wstaje, odbiera, otwiera drzwi. Po chwili zasypiamy na nowo. W ciągu dnia narzekamy trochę na poranną sytuację, ale nadal jej nie analizujemy. Do czasu.
Trzecia z rzędu sobota, 8:00 rano, dzwoni domofon. Tym razem wstaję ja i nawiązuje się taki dialog: ja (J) i mama sąsiadki (MS):
J - Słucham?
MS - O, tym razem pani odebrała? Proszę mnie wpuścić!
J - O co chodzi, kim pani jest? (wyrwana ze snu nie od razu skojarzyłam sytuacje z ostatnich 2 tygodni).
MS - Mama Kingi spod 29, proszę mi otworzyć!
J - Czemu dzwoni pani do nas, a nie do córki? (rano bywam szorstka w obejściu).
MS - Pani mąż nie robił takich ceregieli, jak dzwoniłam! (?) Proszę mnie wpuścić!
J - Proszę zadzwonić do córki.
MS - Nie będę dzwonić, bo (uwaga) ONA MA MAŁE DZIECKO, KTÓRE TERAZ NA PEWNO ŚPI I MOŻE SIĘ OBUDZIĆ!!
J - ????????
MS - Otwiera pani czy nie?!
J - Obudziła nas pani kolejny raz z rzędu. Otworzę pani ostatni raz, ale proszę na przyszłość poprosić Kingę o kod do domofonu.
MS - ... (ani dziękuję, ani pocałuj mnie w sami wiecie co).
Czwarta sobota, 8:00 rano. Domofon. Wstaję rozjuszona i odbieram:
J - Słucham?
MS (bo kto inny?) - Proszę mnie wpuścić!
J - Mówiłam już pani, że nas pani budzi, proszę przestać do nas dzwonić.
MS - A pani co, tak ciężko nacisnąć jeden guzik?! (?) KINGA MA MAŁE DZIECKO i NIE BĘDĘ GO BUDZIŁA!
J - To proszę przyjeżdżać później albo zapisać sobie kod. Żegnam.
Wyciszyłam domofon i wróciłam do łóżka. Po południu spotkałam sąsiadkę z wózkiem pod blokiem i zagadnęłam o wizyty mamy, bo poranne wstawanie na dźwięk domofonu nie jest zbyt miłe. Kinga była bardzo zdziwiona, bo jej mama o wyrywaniu sąsiadów ze snu nie wspominała :) Pewnie dziewczynie, w natłoku pracy przy maluchu, nie przyszło do głowy, jak zaradna seniorka dostaje się na klatkę. Kinga przeprosiła za mamę i obiecała, że porozmawia z nią i przekaże kod.
Może sytuacja nie wydaje się Wam piekielna, ale uwierzcie, jeśli można wyspać się tylko jednego dnia tygodnia, to się ten dzień naprawdę ceni i nadzwyczaj uprzejme babcie można obdarzyć szczerą niechęcią.
Dla zainteresowanych - seniorka już nie dzwoni, więc albo używa kodu, albo dręczy kogoś innego ;)
Pogratulować asertywności mężowi.
OdpowiedzCzy istnieje jakiś odpowiednik słowa "madka" w stosunku do madkowatych babć?
Odpowiedz@DarkHelmet: 'bapcia'
Odpowiedz@DarkHelmet: babsztyl?
Odpowiedz@toomex: Tu to raczej "bapsztyl" ;)
OdpowiedzMatka sąsiadki z góry barabanila tak do mnie codziennie. Mam 3 miesięczne dziecko, które wtedy właśnie spało. Tłumaczenie było podobne. Wnuczek jeszcze spi to nie chce go budzic. Wnuczek 4-5 lat. Tak, wie bardzo dobrze, ze mam niemowlaka w domu -.-
Odpowiedz@fisti89: odlaczyc domofon i nie odbierac? w koncu zajarzy, z esposob nie dziala
Odpowiedz@bazienka: domofon wylaczylam całkowicie. Jak ktoś chce się do mnie dostać to się zapowiada ;) dlatego napisałam o niej w czasie przeszłym.
Odpowiedz@bazienka: nie każdy się da, chyba że na kablu zamontujesz włącznik.
Odpowiedz@Kumbak: Zakładali Ci przed wojną? Żartuję sobie... Obecnie wszystkie nowsze domofony można wyłączyć.
Odpowiedz@Iceman1973: Zakładali 15 lat temu. Mojego się nie da.
Odpowiedz@Kumbak: dla świetego spokoju właśnie wymieniłam Na taki, który można wyłączyć.
Odpowiedz@Kumbak: To sobie wymień. Żadna filozofia.
OdpowiedzTylko po co to usprawiedliwianie się na końcu?
OdpowiedzKiedyś mieszkałem na parterze w 5 piętrowej kamienicy. Zepsuł nam się domofon> Wszyscy sąsiedzi pukali w moje okna był wyszedł na korytarz i otworzył im drzwi, o każdej porze dnia i nocy. Zupełnie nie potrafili zrozumieć dlaczego się buntuje "przecież dla pana to tylko kawałek"
Odpowiedz@Morog: Wiadrem wody takich... Niech sobie klucze podorabiają.
OdpowiedzTakie baby się spławia krótkim, asertywnym "spier..j". Najwyżej będzie się pultać, jakich to córa ma niekulturalnych sąsiadów.
Odpowiedz1) Otwieranie w ten sposób każdemu neguje w sumie zasadność tego domofonu. 2) Przy drugim razie zawinąłbym się na dół i pomógł pani starszej nacisnąć to 29 niech wie że się da.
OdpowiedzA mi dzwony kościelne o 6.30 nap..dalają. A na czarne robactwo nie ma sposobu.
Odpowiedz@dyndns: Do tego można się przyzwyczaić. Gorzej jak idiota wystawi głośnik przed kościół i napierdzielają co niedzielę po 5 mszy. Cóż, nie warto mieszkać obok kościoła.
Odpowiedz@dayana: mieszkam koło kościoła, dzieli nas wąska uliczka. Od kiedy zmienił się proboszcz, każda msza jest na głośnik. Codziennie! Do tego dzwony co godzinę, co msze, 5 min przed msza a ostatnie na dobranoc o 21. Raz w miesiącu msza i przemarsz wokół kościoła z głośnikami o 22. Nie da się przyzwyczaić, oj nie warto mieszkać blisko kościoła.
Odpowiedz@fisti89: Akurat teraz, przez kilka miesięcy, mieszkam w bliskiej okolicy meczetu. 5 razy dziennie zawodzenie, pierwsze, chyba, około 4.30. Nie da się spać przy otwartym oknie :/...
OdpowiedzPo co Wam domofon, skoro otwieracie każdemu przybłędzie?
OdpowiedzU moich rodziców w bloku poszli o krok dalej z nowoczesnością domofonów i nie trzeba nawet kodu wbijać. Lokatorzy dostali takie małe czipy wielkości starych kart SIM. Wystarczy przyłożyć do panelu i drzwi się otwierają.
Odpowiedz