piekielni.pl

Piekielnych czytam od dawna, ale dopiero teraz postanowiłem przelewać piekielności, które mi się przydarzyły. A zatem oto pierwsza historia, która zdenerwowała mnie do granic możliwości. Będzie o pracodawcach, a jakże.

Na początku tego roku podjąłem pracę w firmie sprzedającej swoje produkty w internecie. Nazwy podawał nie będę, nie jest ona istotna, poza tym nie chcę nikomu robić antyreklamy. Umowa na 3 miesiące na zlecenie - standard. Praca również lekka łatwa i przyjemna dla kogoś, kto lubi to co robi. Wynagrodzenie standardowe jak na start - nie za dużo i nie za mało. I tak płynął czas, człowiek robił swoje, były nawet zachwyty, że robię dużo więcej niż kierownictwo by się spodziewało. Nie piszę tego po to, żeby się chwalić. Po prostu robiłem to co lubię, zatem udawało się przekraczać normy, które kierownictwo ustalało na dany okres. Można by powiedzieć: żyć, nie umierać prawda? Właśnie guzik prawda.

Pod koniec okresu umowy zlecenie zacząłem się dopytywać o przedłużenie umowy. W odpowiedzi słyszałem, że tak, oczywiście, omówimy to w stosownym czasie. Owy stosowny czas jednak nie następował, a umowy nowej jak nie było tak nie było. Ba! Nie było nawet negocjacji co do dalszej współpracy oraz wynagrodzenia.

No i tak się złożyło, że kilka dni przed upłynięciem umowy kierownik przywołał mnie do siebie na omówienie szczegółów dalszego zatrudnienia. W tym miejscu muszę dodać, że kierownik - człowiek młody, z pasją i bardzo w porządku, jednak nie miał zbyt dużego wpływu na to co się będzie działo z jego działem, ponieważ wszystkie kluczowe decyzje zapadały jeszcze ponad nim. Ale do rzeczy.

Przyszedł czas rozmowy o warunkach umowy o pracę. Wszystko ładnie, pięknie, warunki finansowe przedstawione przeze mnie zostały zaakceptowane, więc fajnie, prawda? Ano jak się okazuje wcale nieprawda. W pamięci z tamtej rozmowy powinno było mi pozostać jedno zdanie, ale jakoś nie zwróciłem na nie szczególnej uwagi (możliwe, a wręcz pewne jest to, że kierownik też nie wiedział jakie plany kryją się za tym zdaniem):
- Słuchaj Marian, wiesz, nie musisz się tak spieszyć z tymi zadaniami, bo i tak włączenie naszego działu na rynek planowane jest na połowę przyszłego roku, a może nawet na końcówkę.

Jeszcze wtedy nie wiedziałem co się kryje za tym stwierdzeniem. W każdym razie, szczegóły dogadane, ja zadowolony, bo będę dalej pracował i zarabiał na życie. Pozostało czekać na umowę i jej podpisanie.

I tak siedzę sobie i pracuję, czekam na umowę i czekam. I doczekać się nie mogłem. Okres umowy zlecenie dobiegł końca, a nowa umowa nie podpisana. Powiedzie pewnie teraz: "Ale Marian, przecież mogłeś nie przychodzić do roboty, bo formalnie tam nie pracowałeś, gdyż z końcem umowy zlecenia ustał twój obowiązek pracy." I macie rację, ale ja nie jestem służbistą i nie biorę wszystkiego tak na poważnie i skrupulatnie. Miałem przecież dogadaną umowę tylko nie dostałem jej jeszcze do podpisania.

No i minęły sobie dwa tygodnie jak pracowałem bez umowy i dostaję wezwanie do kierownika. Myślę sobie: "Jest! wreszcie nowa umowa!" Ta... Jeśli lubicie zgadywanki to możecie sobie pozgadywać co dostałem na tym spotkaniu. Tak jest! Nie nową umowę, ale wypowiedzenie. Kierownik (jak już wspomniałem super człowiek, ale niestety praktycznie nic od niego nie zależało w kwestiach personalnych i za nic go nie winię) przekazuje mi (a potem również mojej koleżance na tym samym stanowisku), że niestety firma musi nasz dział zawiesić i musimy się pożegnać. Podsuwa mi też wypowiedzenie.

Ale zaraz zaraz. Przecież ja tak jakby pracowałem dwa tygodnie na czarno? Otóż według kierownika, jego zwierzchnicy wymyślili sobie, że przecież te dwa tygodnie, które przepracowałem bez umowy to może być mój okres wypowiedzenia! Genialne prawda? Kasy nie trzeba płacić i firma zadowolona. Na szczęście Kierownik miał na tyle oleju w głowie, że pomógł mi w tym momencie jak tylko umiał gdyż... posiadał moją nową umowę o pracę. Wystarczyło ją tylko podpisać i wchodziła w życie. Mówi do mnie:
- Niestety w kwestii samego zwolnienia nic nie mogę dla ciebie zrobić, bo dział zamykają (albo zawieszają - jeden pies w zasadzie), ale mam radę. Nie podpisuj tego wypowiedzenia, bo ono jest do umowy zlecenie. Mam twoją nową umowę, podpisz ją, a ja pójdę do swojego przełożonego, żeby załatwił wypowiedzenie do tej nowej.

Jak powiedział, tak uczyniliśmy, dzięki czemu ja zyskałem trochę grosza więcej. I to mógłby być koniec tej historii ze szczęściem w nieszczęściu, ale końcem nie był.

Ze mną pracowała również inna dziewczyna. Nieco młodsza, mniej wykwalifikowana, toteż pensję miała odpowiednio niższą. I co się okazuje? Również dostała wypowiedzenie, ale nie wyrzucili jej z firmy. Ot, dostała propozycję pracy w Biurze Obsługi Klienta za dotychczasową pensję. Wk... zdenerwowałem się, bo dlaczego ona, a ja nie? Ja wiem, że BOK to nie jest szczyt marzeń, tym bardziej, że już kiedyś kilka lat w BOKu pracowałem w innej firmie, ale przynajmniej miałbym jakąś tam pensję, a w międzyczasie szukał sobie nowej roboty. No cóż.

Później dowiedziałem się, że dostała pracę, gdyż jej szanowny rodziciel jest kumplem prezesa. Zagotowało się we mnie naprawdę i wtedy już nie żałowałem tego, że firma się mnie pozbyła. I żeby nie było, że tylko narzekam. Atmosfera w pracy była naprawdę świetna, wszyscy się lubiliśmy z innymi pracownikami, tylko zarząd oraz prezes nie za bardzo chyba wiedzą jak postępować z ludźmi i jak prowadzić firmę. Na koniec dodam, że mój były kierownik niedługo potem sam dostał wypowiedzenie, o czym nie miał pojęcia nawet jego bezpośredni zwierzchnik. Fajna firma nie ma co!

Serdecznie Was pozdrawiam i obyście nie mieli takich przebojów z pracodawcami jak ja.