piekielni.pl

Pracuję w wegetariańskiej restauracji. Wegetariańskiej, nie wegańskiej, co znaczy, że są u nas produkty pochodzenia zwierzęcego(ser, mleko itp.).

Opiszę 3 piekielności, które mnie spotkały ze strony... wegan.

1. Klientki.

Dzień jak co dzień, praca szła powoli, klienci siedzieli i zajadali swoje dania. Ogólnie sielanka.

Aż do momentu, kiedy przyszły ONE. Tak, ONE. Dwie dziewczyny w młodym wieku, na oko nie więcej niż 20 lat.
Usiadły do stolika, wzięły karty i jak każdy klient zaczęły je przeglądać, wtedy jeszcze myślałem, że poszukując dania, które będą chciały ze smakiem skonsumować.

Niestety, myliłem się, bardzo się myliłem.
Podszedłem do stolika przyjąć zamówienie i się zaczęło.

ONA1, ONA2, Ja.

Ja: Dzień dobry, czy mogę przyjąć zamówienie?
ONA1: Dlaczego tutaj jest ser? A tutaj mleko? A tutaj znów ser? A tutaj masło? - Wskazywała palcem na różne dania z karty.
Ja: Jak to dlaczego? Są składnikami tego dania.
ONA1: No ale przecież to wegańska knajpa, nieeee?(naprawdę, przeciągała to EEEE jak..)
Ja: Wegetariańska. Oczywiście mamy dania typowo wegańskie, ale również wegetariańskie.
ONA2: I może jeszcze wszystko przyrządzacie w tej samej kuchni, co? Przecież mikroby latają po kuchni i co? Jak ja mam zjeść sałatkę? Przecież na niej są mikroby ze zwierząt! TO JEST NIE DO POMYŚLENIA!
Ja: Zapewniam panią, że żadne mikroby nie latają w powietrzu i dania wegańskie nimi pozostają.
ONA1: LATAJĄ! Ja czytałam (tu podała jakąś stronę w necie) i wiem, że podczas krojenia sera czy mięsa, mikroby są wyrzucane nawet na kilka metrów, więc osiadają na jedzeniu normalnych ludzi, nieee?
Ja: Przykro mi, nie jestem mikrobiologiem, tylko kucharzem, nie znam się na latających mikrobach, mimo to zapewniam, że nasze dania wegańskie pozbawione są produktów zwierzęcych czy ich mikrobów.
ONA2: NIE SĄ! Ja czytałam, zresztą, nie wstyd ci? NIE JEST CI WSTYD?
Ja: Proszę pani, proszę nie podnosić głosu, bo przeszkadza pani innym klientom, poza tym nie jesteśmy na ty. I nie, nie jest mi wstyd, bo nie widzę do tego powodu.
ONA2: Zaraz ci dam powód! Żebyś ty mógł wypić te mleko, to muszą je UKRAŚĆ krowie, a ona potem nie ma czym małych wykarmić i młode krówki umierają! I to tylko dlatego, żebyś TY mógł sobie to mleko wypić!
ONA1: Dokładnie, te biedne zwierzęta cierpią, bo jakiś gbur musi się napić mleka, mimo że nie musi, tylko dla swoich zachcianek.
Ja: Ehhh.. zamawiają coś panie, czy macie zamiar tutaj siedzieć i wygłaszać swoje tyrady? I proszę mnie nie obrażać.
ONA1: NIE, NIE BĘDZIEMY, I CO NAM ZROBISZ?
ONA2: Nic nie zrobi, bo to zwykły robol bez wykształcenia jest, he, he, he.
ONA1: Aśka, dawaj go na fejsbuka, nagrywamy dziada, he, he, he.

Cóż, może i mam anielską cierpliwość, ale każdy anioł może upaść, a próba nagrywania mnie w pracy przelała czarę goryczy.

Ja: Proszę ostatni raz o opuszczenie lokalu i niepróbowanie mnie nagrywać, bo wezmę i wyrzucę ten telefon do rzeki(rzeka płynie obok).
Dziewczyna trochę zrezygnowała, bo chyba zauważyła, że mówię poważnie.

Na szczęście akurat przechodził patrol policji. Po szybkim ponownym przemyśleniu wrzucenia telefonu do wody (najlepiej z właścicielką he, he) zdecydowałem się jednak zgłosić im zakłócanie porządku. Dziewczyny zostały wylegitymowane, pouczone i tyle.

Ogólnie często się zdarzają wojujący weganie, którzy uważają wegetarianizm za coś złego.


2. Facebook.

Jak co dzień, nadeszła godzina mojej przerwy, a że człowiek zgłodniał, to postanowiłem wrzucić coś na ruszt. Jako że nie chciało mi się jeść żadnych kanapek czy czegoś innego, to padło na kebeba, który mieści się jakieś 50 m dalej.

Poszedłem, zamówiłem, usiadłem przy stoliku na dworze i zacząłem pałaszowanie baraninki. Po obiadku wróciłem do pracy i zmieniłem się ze współpracownicą, która poszła na swoją przerwę.

Stoję sobie za ladą i czekam na klientów.
Przyszła młoda dziewczynka, na oko 16 lat maksymalnie.

Ja, D.
Ja: Dzień dobry, proszę usiąść do stolika, podam wodę oraz kartę.
D: Dzień dobry(cichutko), bo ja bym chciała z szefem porozmawiać.
Ja: Niestety, właściciela teraz nie ma, ale jeśli chodzi o praktyki, to niestety nie mamy już wolnych miejsc. (niedawno szukaliśmy kogoś na praktyki, możliwe, że ogłoszenie w necie jeszcze gdzieś tam wisiało, tak przynajmniej myślałem)
D: Nie... Ja w innej sprawie, muszę pilnie porozmawiać z szefem, mogę dostać jego numer?
Ja: Przykro mi, ale nie mogę podawać prywatnego numeru, jedyny możliwy kontakt telefoniczny jest pod numerem restauracji. Ale jeśli to jakaś pilna sprawa, to zawsze może pani zostawić swój numer, przekażę go właścicielowi i na pewno do pani zadzwoni.
D: Nie... dziękuję, to delikatna sprawa, nie mogę tego powiedzieć komuś innemu. To ja przyjdę, kiedy będzie... Do widzenia.

Ja doznałem lekkiego szoku. Delikatna sprawa? Prywatna? Nikt nie może wiedzieć? W głowie od razu zrodziła się myśl, że szef przekroczył granicę, której człowiek przekroczyć nie powinien?

No ale jak? On? Toć to złoty człowiek. Kochany mąż i ojciec trójki dzieci. Jego rodzina zawsze była dla niego najważniejsza.
Zawsze się chwalił tym co zrobiły jego dzieci, ogólnie naprawdę takich ludzi jak on, to ze świecą szukać.

W końcu przyjechał, opowiedziałem mu o całej sprawie i aż zbladł. Od razu zaczął się tłumaczyć, że on nigdy takich rzeczy, że on nic nie zrobił, no gdzie, po co? Czy to żart? Jeśli tak, to nieśmieszny itp. Ogólnie nigdy nie widziałem go tak zdenerwowanego, ale to nie był strach czy coś. Bardziej wściekłość oraz niedowierzanie. Od tego dnia siedział w restauracji cały czas i czekał na tę dziewczynę.

Przyszła. Wezwałem kierownika, porozmawiali jakiś czas. Ja stojąc za ladą widzę taki obrazek:
Szef na początku zdenerwowany, później uśmiechnięty, a na końcu nie potrafił powstrzymać śmiechu.
Za to dziewczyna na początku poważna, później zdziwiona, a wychodziła niesamowicie zła.

Pytam o co chodzi, w końcu ciekawość nie dawała mi spokoju.
Szef bez niczego odpowiada.

Dziewczyna przyszła i zażądała mojego zwolnienia z pracy. Powód?
Widziała, jak jadłem tego nieszczęsnego kebaba, a później poszedłem do pracy w wegetariańskiego restauracji. A tak nie może być, przecież w takich restauracjach pracują tylko wege! To jest skandal i albo mnie zwolni, albo ona PODEJMIE KROKI!

Szef ją wyśmiał i tyle, każdy w pracy wie, że ja jestem zwykłym mięsożercą, przy wyborze pracy nie kierowałem się poglądami, a warunkami, a że te były najlepsze w wegetariańskiej, to miałem zrezygnować z tego powodu z jedzenia mięsa?

Pośmialiśmy się z pozostałym personelem i wróciliśmy do pracy.

Kilka dni później szef przychodzi i mówi, że ta dziewczyna podjęła kroki. Co? Jak? O co chodzi.

Szef pokazuje laptopa i nasz fanpage, a tam z 5 gwiazdek zostały 2, pojawiły się setki negatywnych opinii w bardzo krótkim czasie.
O różnych treściach, w tym wiele obraźliwych pod adresem mojej osoby, typu:

"W wege restauracji pracuje morderca, ten, przez którego ręce przepływa krew naszych mniejszych braci! Wystrzegajcie się tej restauracji, bo jedzenie, które podadzą te ręce na pewno jest skażone! 1/5 i zgłaszam to do Facebooka!!1" - Tina Brown - London

Czy mój ulubiony:
"Wczoraj byłam w restauracji z całą moją rodziną, niestety jedzenie, które dostaliśmy śmierdziało samym mięsem, moją córka znalazła kość jakiegoś biednego stworzenia!! To jest skandal, trzeba to zgłosić do obrońców" podpisano - Anette O'Neil Rayville-Louisiana

Oraz wiele innych z całego świata. Łatwo wywnioskować, że zemsta tej dziewczyny polegała na nakłonieniu przypadkowych ludzi, pewnie z jakichś wege grup, do zbombardowania naszego fanpage'a negatywnymi opiniami. Po zgłoszeniu sprawy do FB negatywne opinie zostały usunięte, ale szef zrezygnował z prowadzenia fanpage'a, bo co chwilę pojawiały się nowe. Ciekawe ile jeszcze restauracji na świecie cierpi w taki sposób z powodu frustracji jakiegoś człowieka.

3. Współpracownica.

Teraz taka krótsza historyjka.

Kiedy zaczynałem pracę w tej restauracji, z początku wszystko było OK.
Współpracownicy byli w porządku, szef to osoba, u której mogę pracować do końca życia, bo drugiego takiego raczej nie będę miał.

No i jedna dziewczyna, Livia.

Livia jest Niemką, co w sumie nie powinno dziwić, gdyż wszystko dzieje się właśnie w tym kraju.

Niestety, jest też wojującą weganką. Z początku nasze relacje były pozytywne, do czasu aż się dowiedziała, że ja mięska nie odmawiam.

Zaczął się lament, że jak to tak, mięsożerca w wege restauracji, później zaczęły się przemowy, które miały nakłonić mnie do porzucenia mięsa na rzecz weganizmu, albo chociaż wegetarianizmu.

Kiedy jej akcje nie przynosiły żadnego rezultatu, zaczęło się obrażanie, wyzywanie mnie od morderców, brutali itp. Ogólnie standard w wykonaniu nazi wegan. Ja to po prostu ignorowałem, niech sobie pokrzyczy, dopóki nie zacznie mi tym niczego utrudniać.

Następnie przestała się całkowicie do mnie odzywać, co niesamowicie mnie ucieszyło :) No ale jak to tak, że niby JA wygrałem? Że jest mi to na rękę? Tak być nie może.

Zaczęło się nękanie, od wyrzucania moich kanapek do zniszczenia mojego plecaka, pisząc po nim markerem "Morderca zwierząt".

Tego nie zdzierżyłem, dostała ode mnie solidny opierdziel oraz ostrzeżenie, że jeszcze raz coś takiego zrobi, to od dziś będę dodawał mięso do każdego jej posiłku, a nie będzie wiedziała kiedy i gdzie.

Od tamtego dnia, przez pozostałe 2 miesiące, które jeszcze u nas przepracowała, ani razu nic nie zjadła w pracy.


Nie ma chyba nic gorszego od nazi wegan.

gastronomia