witam,
wczorajsza piekielność (aż się zgotowałam):
parking przy M1 w Czeladzi - podjeżdżamy z moim, szukamy wolnego miejsca. Jest! Parkujemy, wysiadamy i kierujemy się do wejścia od strony Praktikera. Obok nas przechodzi Pan Starszy (PS) a w zasadzie pędzi pomiędzy samochodami, dzierżąc w jednej ręce jakieś zakupy a w drugiej dwie złamane bagietki. Za nim próbuje nadążyc mniej-więcej 6-cio letni chłopiec. Z miną lekko spanikowaną (jakby się bał że PS (prawdopodobnie dziadek) wsiądzie do auta i odjedzie bez niego.. Dobiega nas rozsierdzony głos PS: " ja pier*lę jesteś taki sam debil jak twój ojciec"
BRAWO DZIADKU! SUPER PREZENT DLA KOCHAJĄCEGO CIĘ ZAPEWNE WNUCZKA Z OKAZJI DNIA DZIECKA!!!
I jak tu wychowywać zdrowe umysłowo dzieci, skoro robią to psychicznie chorzy dorośli...!
Szybko wydajesz wyroki. Bo, jak się domyślam, doskonale wiesz, co się stało przedtem i co wyprowadziło dziadka z równowagi.
Odpowiedz@Fomalhaut: Dokładnie. "ŻAL" to się odczuwa po przeczytaniu tej Twojej historyjki. Widać, że z dziećmi, to Ty niewiele miałaś w życiu wspólnego.
OdpowiedzNo nie wiem. Moim zdaniem ŻADNE zachowanie nie upoważnia dorosłego do nazwania dziecka debilem, przeklinania przy nim. Tak, mam do czynienia z dziećmi, z czego jedno właśnie śpi obok mnie. Jeśli wyprowadza mnie z równowagi, mówię o tym wprost, np. "Teraz nic do mnie nie mów, jestem zmęczona. Jeśli nadal będziesz tyle gadać, mogę się zdenerwować." albo, jeśli powyższe nie skutkuje "Prosiłam o ciszę! Bo nie będzie bajki!" Ale debil? Ja pie*dolę? Do dziecka? Never.
OdpowiedzWiem, jestem osobą z dziwnym charakterem, ale bardziej rozwaliło mnie "żal!" , niż cała sytuacja :)
Odpowiedz