piekielni.pl

Sytuacja nie jest może piekielna, ale w pewien sposób zastanawiająca. O tym jak Polacy uczą się języków :)

Chłopak jechał do mnie kolejką, jednak miał jeszcze trochę czasu do przyjazdu środka komunikacji. Zajrzał więc do jednego ze sklepów w Centrum po zeszyt (do szkicowania), żeby jazda w kolejce mu się nie nudziła. Podchodzi do pani przy kasie i pyta:

Ch: Czy są zeszyty?
K: Nie ma zeszytów.

Chłopak podziękował i już zmierzał do wyjścia. Nagle na jeden z wystaw zauważył całą półkę obładowaną zeszytami. Zatrzymał się, dokładnie się jej przyjrzał i wrócił do pani K.

Ch: Przepraszam, ale czy Pani wie co Pani ma w sklepie?
K: O co chodzi?
Ch: Proszę zobaczyć trzecią wystawę.

Kobieta idzie za nim. Patrzy na zeszyty i szybciutko wraca za kasę.

K: Nie wiedziałam. Ale to musi Pan rozmawiać z tamtymi kobietami, bo to one są od tego, nie ja.

Chłopak już zaczął się powoli zastanawiać czy przypadkiem nie ma wokół porozstawianych kamer. Udał się jednak grzecznie do rozmawiających ze sobą K2 i K3.

Ch: Przepraszam, chciałbym kupić zeszyt.
K2: Nie mamy zeszytów.

Chłopak już coraz bardziej się denerwuje.

Ch: To proszę spojrzeć co macie na trzeciej wystawie.

Mówiąc to pokazuje ręką na zeszyty.
Kobiety patrzą, najpierw na stoisko, potem na chłopaka. Wtedy odzywa się jedna z babeczek.

K2: Proszę Pana! To przecież nie są zeszyty! To są notebooki!

Chłopakowi opadła szczęka.
Wiwat angielski!

Warszawa