piekielni.pl

(Mam od jakiegoś czasu galerie, a od niedawna forum o origami)

Koleżanka z dawnej klasy, Jowita, dojrzała galeryjkę na fb i napisała do mnie wiadomość, którą oribanę chciałaby mieć. Odpisałam, że banalną instrukcję zrobienia kwiata ma na forum w linku takim a takim, a resztę jej opisałam najprościej jak się da (czyli jak zrobić rurki z papieru).

Wydawało mi się, że pomogłam. Wczoraj zadzwoniła, nie mam pojęcia skąd miała mój nr.
- Słuchaj, to za trudne jest, w ogóle nie rozumiem jak to zrobić.
- No, a z którym krokiem masz problem?
- No z początkiem, to bez sensu, naprawdę, ja mam zdolności intelektualne, a nie ręczne, rozumiesz?
- Oczywiście, ale skoro wycięcie kwadratu z kartki papieru jest dla ciebie przeszkodą nie do pokonania, to nie wiem jak mogę ci pomóc.
- No oddaj mi tą kompozycję, ok?
- To w sumie nie problem, ale bardzo zakurzone to jest, to ma ponad rok, więc nie prezentuje się tak jak na fotce.
- Ok, to mi zrób.
Tutaj opadły mi ręce. Dziewoja pisze do mnie 6 lat od ostatniego widzenia, nigdy nie rozmawiałyśmy o niczym poza "pożyczysz gumkę!, a tu takie wymagania. No ale życzliwa jestem.
- W porządku, jak skoń...
- To wpadnę po to jutro!
Otworzyłam oczy ze zdumienia. Co ja, magiczka?
- Do jutra nie zdążę, mam parę in...
- No weź! Moja mama ma jutro urodziny! Nie mam kasy, żeby coś kupować! Bądź koleżanką! Co ja jej powiem?!
Zwątpiłam... Ona ma 22 lata?
- Naprawdę do jutra nie dam rady, gdybyś wcześniej...
- Ja nie mam czasu na pie*dolenie się z jakimiś dziecinnymi zabawami! Ja pracuję, nie mam czasu jak takie nieroby jak ty!

Tu nie zdzierżyłam, nagadałam jej od leniwych rozpieszczuchów i rozłączyłam się. Moje postanowienie, że w wakacje się nie zdenerwuję ani razu i nie przeklnę poszło się walić...