piekielni.pl

Pracuję (w doskoku - i za darmo, choć wolontariat to nie jest...) w organizacji pozarządowej, zajmującej się, najogólniej mówiąc, profilaktyką uzależnień i patologiami. Po niemal 6 latach czynnego udziału w działalności Stowarzyszenia piekielnych historii zebrał się cały worek ;)

Na pierwszy raz: urzędnicy.

Było to lat temu trochę - Urząd Miasta ogłosił konkurs na napisanie projektu oferty działalności rocznej organizacji o profilu takim-a-takim. Ja, młoda, przeszkolona, z pomysłami, także prezes od razu posadził mnie przed komputerem i wspólnie, po wielu dniach udało się nam sklecić projekt. Nie chwaląc się, bardzo fajny projekt - wyjazdy na kolonie dla najmłodszych dzieci, festyn na Dzień Dziecka, rajdy i wyjazdy dla całych rodzin, wsparcie psychologa, telefon zaufania, darmowa pomoc prawnika, zajęcia plastyczne, kawiarenka internetowa, no cuda na kiju, bo naprawdę beneficjentów mieliśmy wtedy wspaniałych i wdzięcznych, aż chciało się tym dzieciakom i ich rodzinom pomagać.

Projekt złożony, jako osoba odpowiedzialna jestem pod telefonem, jakby Urząd chciał coś doprecyzować, czy wytknąć błędy. Dostaję telefon. [K]obitka krótkim, żołnierskim rozkazem obwieściła mi: "Stawić się, tego-a-tego dnia, w takim-a-takim gabinecie, z własnym drukiem projektu." I super, myślę, akurat obgadam z nią szczegóły, trzeba się w końcu wdrażać, prawda?

Pełna optymistycznych myśli idę do urzędu, wchodzę do biura, przedstawiam się, kto ja jestem i w jakiej sprawie, po czym nagle zostaję zakrzyczana przez [K]obitkę:

[K]- Jak ci nie wstyd!
[J]a - ???
[K] - Takie projekty masz czelność wysyłać! To jest Urząd Miasta!
(dobrze że mnie uświadomiła, w życiu bym nie pomyślała...)
[J] - Przepraszam, ale o co chodzi?
[K] - Ja się nie zgadzam! Odrzucam to, słyszysz? Z powodów formalnych!
[J] - Chwila, moment, ale o co pani chodzi?
[K] - Ja nie będę dawać pieniędzy jakimś pijakom na wakacje!
Dalej posypały się inwektywy, że my wszyscy to margines, że jestem narkomanką, że nie chcę pieniędzy na biedne dzieci, tylko na utrzymanie meliny, że grupy AA to zakamuflowane libacje, itp.

O co chodziło? O kolonie dla dzieci, na które, prócz dyplomowanych opiekunów, miało jechać jako pomoc dwóch byłych alkoholików, oboje z ponad pięcioletnim stażem abstynencji...

Historia ma jednak szczęśliwe zakończenie - jak tylko prezes usłyszał jak mnie tam potraktowano, przyjechał i zrobił im tam rozpierduchę jak dzik. ;)
Projekt przeszedł.

Zastanawia mnie tylko skąd ta kobieta się urwała? Z księżyca?

Urząd Miasta