piekielni.pl

W mojej wioseczce mieszkała pewna... hm.. nie wiem jak to nazwać, mówili na nią głównie "Hafciara spod dziewiątki". Miła babcia, Wdowa, bezdzietna. Nie raz siedziała u nas cały dzień, a to czy mnie popilnować, a to czy na kawę wpadła... ogólnie kobietka do rany przyłóż.

Miała talent do haftowania na ciuchach fajnych aplikacji. Każdy z jakimś krawieckim problemem szedł do niej. Jak to zwykle bywa, wszyscy sąsiedzi są do siebie na "ty", młodsze dzieciaki mówią do nich ciocia czy wujek, i panna hafciarka również była moją "ciocią".
Kupiłam ładne czarne spodnie, i chciałam mieć wtedy wyszyte na nich kolorowe róże na jednym z ud. Tak więc kupiłam nitki, żeby to ciotki nie obciążać kosztami, i uderzam do niej. Pukam w drzwi, słyszę "proszę!", więc wchodzę.

- O, to ty, Martusiu. - uśmiecha się ona znad maszyny do szycia - właśnie poszerzam spódnicę tej spod piątki. Wymagania ma takie, że to koniec świata. Herbatki się napijesz? Zrobić ci?
Zaoferowałam się że sama sobie tą herbatę zrobię, ciocia poprosiła o kawę - wszystko pozornie dobrze, wzięła ode mnie spodnie i nitki, i zaczęła wyszywać. Kiedy już wracam, pierwsza różyczka była już w miarę widoczna, wtedy do środka wparowuje osiedlowa damulka, pani farmaceutka, w swojej stylowej garsonce.
- A, to tu pani jest. Przyniosłam pani trochę rzeczy do przeróbki - Tu JEBS na ziemię dwa wory ciuchów. - Kiedy mogę odebrać? Jutro idę na piętnastą, to może tak o 13 będę?
Ręce opadły zarówno mi, jak i cioci, ale ona grzecznie odmówiła:
- Do jutra się nie wyrobię, teraz obsługuję Martę, a jutro jedzie ze mną do lekarza, prawda pyszczku?
Tu musiałam pokiwać głową, a pani spod piątki oburzona.
- No ale jak... pani siedzi w domu, nic pani nie robi, to chyba ma pani czas!
Wtedy ciocia wstała z ociąganiem z krzesła, podała mi spodnie, i podeszła do paniusi.
- Widzisz? - wyciągnęła ręce. - Szyję dla ludzi od czterdziestu lat, codziennie, dzień w dzień. Nie usłyszałam od nikogo ani jednego słowa podziękowania prócz od tej dziewczynki. - Tu wskazała na mnie - Każdy palec mam powyginany w inną stronę, a pani przychodzi tu z dwoma tonami szmatek i chcę żeby na jutro było to gotowe? Przeżyłam wojnę, i nawet jak Niemcy wzięli mnie do pracy, to przy pani wymaganiach, u nich to były wakacje! Za miastem ma pani dobrą krawcową, ale nieco drogą. Niech tam pani się zgłosi, to za sporą sumkę zrobi pani to nawet na dzisiaj. A teraz żegnam. Martusiu, mogę cię prosić żebyś odprowadziła panią do drzwi?
Podałam jej spodnie, i ruszyłam za damulką.
- No naprawdę, ja w to nie wierzę. Kobieta siedzi cały dzień w domu, ściubi tymi palcami co się da, a dla mnie nigdy nie ma czasu. Co ona by jeszcze chciała?
- No cóż... robi wszystko za darmo, ale drobna opłata byłaby chyba miła. - Powiedziałam nieśmiało, na co ona parsknęła perlistym śmiechem.
- PIENIĘDZY? Jeszcze czego! CZY ONA WIE KIM JA JESTEM?!?!?!

Panna hafciarka za życia od połowy mieszkańców za swoje usługi dostała czasem dobrą kawę, marne dwadzieścia złotych, czy jakieś czekoladki.
Widocznie "szlachta" za usługi krawieckie nie płaci.

wioska.