piekielni.pl

Parę lat temu odbywałam w biurze poselskim staż. Każde takie biuro, oprócz posła posiada dyrektora biura. W biurze, w którym ja pracowałam, dyrektorem takim był Lesio - bohater wielu niezapomnianych historii.

HISTORIA PIERWSZA:

Biuro znajdowało się w kamienicy - powstało z mieszkania. Drzwi do lokalu - solidne i drewniane, z mlecznymi szybami.
Razu pewnego Lesio przydreptał do sekretariatu w którym siedziałam i wręczył mi metalową tabliczkę z logo partii oraz nazwiskiem posła, jednocześnie mówiąc, że mam wymyślić COŚ żeby tę tabliczkę przymocować do drzwi, tu i teraz.
Jedyne co mogłam zrobić w danym momencie, to przykleić plakietkę taśmą dwustronną, ale niestety jako że tabliczka była ciężka nie miało to sensu, jednak Lesiowi należało pokazać, że się ktoś stara jednak jego polecenia wypełniać. Tabliczka odpadła po ok 5 minutach.
Wpadłam więc na pomysł, że na drugi dzień poproszę tatę o pomoc, a wcześniej zapytałam Lesia, czy w czasie przymocowywania tabliczki wszystkie chwyty są dozwolone - TAK.
Z rana o 10:00 stawiam się w biurze z tatą zaopatrzonym w pistolet z silikonem. Lesio często przychodził kolo 12:00, jednak tego dnia był już o 10:00 i postanowił asystować tacie przy mocowaniu tabliczki. Lesio wybrał miejsce jej przymocowania - mniej więcej na wysokości 2/3 drzwi na SZKLANEJ szybie. Tata odbezpiecza pistolet a na twarzy Lesia pojawia się jakiś taki grymas, niepewność i chęć zareagowania na to, co robi tata. Gdy już pistolet został odkorkowany i tata zbliżył go do wewnętrznej strony tabliczki, Lesio nie wytrzymał i rzecze:

- A trzeba to tak silikonem? Nie można gwoździami?

Choć mój tata - było po nim widać - miał nieodpartą ochotę wybuchnięcia śmiechem, ze stoickim spokojem i pełną powagą, choć drżącymi kącikami ust odparł:

- Panie dyrektorze, sądzę, że silikonem będzie jednak lepiej.

A ja tam nie wiem.. w końcu wszystkie chwyty były dozwolone :)

Biuro poselskie PiS