Jestem nauczycielką. W czasie lekcji dzwoni telefon - nieznany numer. Ponieważ jestem też wychowawcą, na wszelki wypadek odbieram - nie wiadomo, co się wydarzyło i który z moich podopiecznych ma problem.

Przedstawia się kobieta i oczywiście ma dla mnie fantastyczną okazję, do odebrania prezent czy coś w tym stylu. Mówię :przepraszam, ale nie mogę w tej chwili rozmawiać...

Nie spodziewałam się takiej reakcji, kobieta zaczęła na mnie krzyczeć, że jestem bezczelna i po co w ogóle odbieram, skoro nie mogę rozmawiać i coś tam jeszcze, ale już nie słuchałam.

Jeszcze mnie trzęsie - ze śmiechu oczywiście. :-)

Ale tak się zastanawiam - może byłam piekielna?

Generalnie kocham dzieci...

... ale nie jak drą ryja w knajpie.

Mój pies lepiej się zachowuje, a nie zabieram go ze sobą.

I tak, mam dzieci. Gdyby się tak zachowywały, to siedziałyby w domu (ze mną, rzecz jasna). I wiecie co, ten rozdarty bachor dostał nagrodę. Rodzice dali mu lizaka - pewnie żeby się zamknął (lepszy byłby knebel).

Fajnie, co?