piekielni.pl

Przestawię wam pewną historią, którą podzieliła się ze mną koleżanka i jak się okazało (albo jak twierdzi koleżanka) - tylko ja nie przyklasnęłam jej uszami po jej wysłuchaniu.
Koleżanka opowiada, jak to było ostatnio na obiedzie z mężem.
Przy stoliku obok siedziało małżeństwo z dwójką dzieci, młodsze ok.2 lata, starsza ok. 4-5 lat. Otóż ta właśnie dziewczynka cały czas dość intensywnie wpatrywała się w koleżankę, robiła miny, pokazywała język. Rodzice zdawali się tego nie widzieć/nie zwracać uwagi.

Potem dziewczynka poszła do toalety, a gdy wracała otrzepywała ręce z wody i parę kropel skapnęło na koleżankę. Co zrobiła koleżanka? Niby przypadkiem oblała dzieciaka piwem.

Opowiadając mi to było taka z siebie dumna, że chyba była w szoku, gdy zapytałam jej czy ona na serio uważa, że ma się czym chwalić. Zapytałam czy nie uważa, że najpierw powinna zwrócić dziecku i rodzicom uwagę - gdyż chyba jest to pierwsze co robi dojrzały człowiek, a po drugie czy uważa, że oblewanie dzieciaka piwem jest adekwatną zemstą za kilka kropel wody, nawet przy założeniu, że dziecko zrobiło to specjalnie (gdyż sama znajoma przyznała, że była to raczej bezmyślność niż złośliwość).

Zdaniem koleżanki ja się czepiam, bo wszyscy inni słuchacze tej cudownej historii poparli jej zachowanie i uważają, że dzieciakowi się należało. Koleżanka uznała, że dała dzieciakowi lekcję, a z rodzicami nie miała zamiaru gadać, bo to na pewno patola, skoro pozwala dzieciakowi na takie zachowanie.