#76143

Do niedawna pracowałem w pewnym oddziale. Zabiegowym. Taka specyfika, że sami faceci w gabinecie. Było nas tam sporo, z młodzieżą jakieś 17 sztuk. Wiadomo, każdy dostawał kilka dyżurów w miesiącu. Takich całodobowych. W gabinecie była leżanka, więc między robotą zdrzemnąć się było gdzie. Do tego, mieliśmy swój kibelek z prysznicem.

Jestem cukrzykiem. Na insulinie. Z racji zawodności systemów leczenia, czasem każdemu się zdarza, że cukier spadnie. Czuję to, więc jak tylko pojawiają się objawy, zjadam coś słodkiego i po krzyku. Gdybym nie zjadł - to co innego. Mogłoby się to skończyć śpiączką. Toteż, trzymałem w gabinecie torbę z żelaznymi zapasami słodyczy. Trzymałem ją niezamkniętą, zresztą po co? Sami swoi, dorośli ludzie z dużą maturą...

I tu zdziwienie. Kilkakrotnie, kiedy sięgałem do torby, znajdowałem w niej puste opakowania. Pytałem koleżków, kto był łaskaw się częstować - zero odzewu, głupie uśmieszki dwóch z nich... Pewnego dnia akurat spadł mi cukier. Lecę do torby, a tam pustka. Jeden nadgryziony batonik się wala. Musiałem się ratować zawartością cukiernicy.

Następnego dnia zrobiłem awanturę. Jeden się przyznał, ale wyśmiał moje pretensje. Bo mu się nie chciało zejść do sklepiku, a przecież głodny był. To sobie wziął i zapomniał mnie powiadomić... Cóż, skoro pracuję z gówniarzami, zacząłem zamykać torbę na klucz. Chwilę potem, zaczęły mi ginąć kosmetyki z łazienki. Z zamkniętej, podpisanej kosmetyczki! Żel pod prysznic musiałem kupować na każdy dyżur, bo cudownie odparowywał. Tym razem żaden ze współpracowników się nie przyznał...

Minęło trochę czasu.
Stwierdziłem, że trzeba chamstwo ostatecznie wytępić.
Zostawiłem torbę ze słodyczami na wierzchu, do każdego ciastka wstrzyknąłem lek moczopędny.
Rano ujrzałem dyżurnego, szarego na twarzy i z zapadniętym ciemiączkiem. Spytałem tylko: Ile ciastek?
- Ale skąd wiesz?
- Pytam grzecznie, ile?
- Pięć...

Była to dawka spora, nie zabójcza dla młodego, zdrowego faceta, ale cała noc w toalecie do przyjemności chyba nie należy... Potem wziąłem się za problem kosmetyków. Jak? Najprościej. Kupujesz żel w nieprzezroczystej butelce. Odlewasz trochę. W to miejsce dolewasz tuszu do pieczątek. A potem patrzysz, kto na odprawie wygląda jak smerf z sinicą... Do odejścia z oddziału nie miałem już problemów z amatorami cudzej własności...

słuzba_zdrowia